نگاهی به حیات طیبه شهید 16 ساله
به گزارش نوید شاهد شهرستان های استان تهران؛ شهید علیرضا مومنی، یادگار «عباس» و «صدیقه» دهم اردیبهشت ماه سال 1348 در میان خانواده ای مؤمن و مذهبی از خطه بروجرد چشم به جهان گشود. ایشان فرزند سوم یک خانواده هفت نفره بودند و سه خواهر و یک برادر دارند. پدرش کارگر یک کارخانه سنگبری بود که بعدها بخاطر اعتماد و امانت داری که داشتند در اواخر عمرشان در صندوق کمیته امداد فعالیت داشتند.
در سال 1349 هنگامی که شهید یکساله بود که خانواده به تهران مهاجرت می کنند و در منصور اباد خیابان شهید گلشنی ساکن می شوند و بعد از چند سال به خیابان شهید غیوری کوچه شهید علی رضا مؤمونی می آیند (محل فعلی شهید) شهید علی رضا تحصیلات را تا دوم راهنمایی ادامه می دهند و چون با سال های جنگ تحمیلی مصادف بود و ایشان از یک روحیه مردانه و غیرت مندانه برخوردار بودند تاب ماندن نداشتند.
در سال 60 در حالیکه دوازده سال بیشتر نداشتند با دستکاری کردن شناسنامه خود از طریق بسیح محل ابوطالب به جبهه دو کوهه اعزام می شود و بعد از سه ماه خدمت در جبهه نبرد حق علیه باطل از طریق مدرسه ایثارگران به تحصیل ادامه می دهند.
اما با بی قراری که از خودشان نشان می دادند برای سومین بار به جبهه برمی گردند. این‌بار به کردستان منطقه سلیمانیه می روند و در عملیات والفجر 9 در نوزدهم اسفند ماه سال 1364 بعد از گذشت چهار سال دفاع از آب و خاک در اثر اصابت ترکش به نخاع در گردن به درجه رفیع شهادت نائل می گردند و بعد از چند روز پیکر شهید را بهمراه سه تن دیگر از همرزمان و هم محله ایشان به تهران می آورند و در بهشت زهرا می آرمند.
