روایتی از عشق و ایثار | روزهای سخت یک مدافع سلامت

نوید شاهد شهرستان های استان تهران: فداکاری نیروهای بهداشت و کادر درمان در سراسر کشور در جنگ با کرونا یادآور ایثارگری‌های رزمندگان اسلام در طول هشت سال دفاع مقدس است و ملت ایران نیز هیچ‌وقت این شجاعت‌ها و از خودگذشتگی‌ها را فراموش نخواهد کرد. "اعظم جعفری" یکی از پرستارانی‌ است که در گفت‌و‌گو با خبرنگار نوید شاهد شهرستان‌های می‌گوید، COVID19 یک نوع جنگ است و بسیاری از پرستاران و پزشکان داوطلبانه به این جنگ رفته‌اند و دفاع از سلامتی مردم را به عهده گرفته اند و تعدادی به شهادت رسیدند. در ادامه گفتگو با این پرستار مدافع سلامت را می‌خوانید:

نوید شاهد شهرستان های استان تهران: با سلام و وقت بخیر، لطفاً خودتان را معرفی کنید و میزان سوابق کاری خود را بگویید.

جعفری: اعظم جعفری هستم، فرزند جانباز اژدر جعفری(30درصد) که در سوم آذر ماه 1368 در استان تهران به دنیا آمدم. تحصیلاتم را تا مقطع کارشناسی در رشته پرستاری گذراندم و حدود هشت سال سابقه کار دارم و در حال حاضر در بیمارستان‌ شهید مدرس استان تهران مشغول خدمت رسانی به مردم می‌باشم.

نوید شاهد شهرستان های استان تهران: از پدر و ویرگی های اخلاقی ایشان برایمان تعریف کنید.  در چه عملیاتی شرکت کرده و به درجه جانبازی نایل شدند؟

جعفری: شبهایی را در روزهای سوزناک سرد زمستانی و گرمایی شدید تابستان به سرکار می رفت تا خانواده اش زندگی خوبی را داشته باشند. پدرم ارتباط صمیمانه با خانواده و دوستان ‌و آشنایان دارد و همیشه هرکاری از دستش بر می اید برای دیگران انجام می‌دهد و حمایت‌های ارزشمند پدرم همیشه مارا به زندگی امیدوار کرده است. پدر من در عملیات خیبر به درجه جانبازی نایل شدند.

نوید شاهد شهرستان های استان تهران: شغل پرستاری را با چه انگیزه‌ای انتخاب کردید؟

جعفری: شغل پرستاری در کنار سختی‌ها و خستگی‌های که دارد، احساس خوب و شیرین غیر قابل توصیفی را به همراه دارد، شاید بتوان گفت: در مرتبه اول باید حس کمک به هم نوع، انسان دوستی و از خود گذشتگی در انسان وجود داشته باشید.

علت اصلی نوع خدمتی است که به بیماران داده می‌شود، به خصوص بیمارانی که از قشر ضعیف جامعه هستند و این موضوع انگیزه‌ای شد تا این رشته را انتخاب کنم و یقین دارم که دعای بیماران ما را به عَرش‌الهی میرساند.

نوید شاهد شهرستان های استان تهران: چه عاملی باعث شد که شغل پرستاری را انتخاب کنید؟

جعفری: اعتقاد به خداوند و توجه به بُعد معنوی شغل پرستاری، درآمد حلال و البته حس کمک به دیگران و در نظر گرفتن رضایت خداوند باعث شد که من علاقمند به شغل پرستاری بشوم. اعتقادات و باورهای دینی و اخلاقی مرا به سمت و سوی انتخاب رشته پرستاری هدایت کرد.

قرآن کریم می‌فرماید: اگر کسی جان انسانی را نجات دهد مثل آن است که جان تمام انسان‌ها را نجات داده است. من پرستاری را انتخاب میکنم و با سختی ها و درآمد اندکی که شغل پرستاری دارد از این شغل ارزشمند لذت می‌برم و چرا که نجات جان یک انسان و خوشحالی خانوادهِ دردمند و همچنین تشکرهای فراوانی که آنان می کنند بدون اینکه من انتظارش را داشته باشم برای من روحیه‌ای اثر بخش هست و قلب من سرشار از آرامش دلنشین و ابدی که مرا به خدای مهربان نزدیک می کند.

نوید شاهد شهرستان های استان تهران: به نظر شما یک پرستار خوب باید چه ویژگی هایی داشته باشد و کدام ویژگی مهم‌تر است؟

جعفری: به نظر من یک پرستار خوب باید خوش اخلاق و خوش برخورد و هم‌چنین همکاری لازم را با کادر درمان داشته باشد. صبر بهترین ابزار در نگهداری از بیمار است، صبور بودن ومهربان بودن را به طور واقعی داشته باشد. به عنوان مثال خودش را به جای بیمار بگذارد و احساسی که بیمار دارد را درک کند و با صبر و حوصله جواب بیمار را بدهد و به حرفهای آنان گوش دهد تا بتواند به بیمار آرامش هدیه کند.

اگر با بیمار برخورد خوب و مهربانانه داشته باشید , بیمار تمام درد و غصه‌هایش را بدون اضطراب و آرامش بیان می کند و زودتر بهبودی پیدا می کند پس اخلاق نیکو و صبر را از بقیه ویژگی ها مهم‌تر می دانم هر چند که خصوصیات دیگر هم مهم هستند.

الگوی خودم را در رشته پرستاری حضرت زینب (س) می دانم که خودش کوهی از صبر و اسوه ای از استقامت بود من نیز در شغل پرستاری شبها تا صبح بیدار هستم و بر بالین بیماران خدمت میکنم و این ویژگیها عبادت هست.

یادی شعری که می گوید:

شب خیز که عاشقان به شب راز کنند *** گرد در بام دوست پرواز کنند

هرجا که دری شود به شب در بندند *** الا در دوست که شب باز کنند

من به جرات می توانم بگویم که این شب زنده داری عاشقانه است. از دیگر ویژگی های پرستاران می توان به روحیه دادن به بیماران، صبر، ایثار ، شجاعت، شهامت نیز اشاره کرد. پرستار در شرایط طاقت فرسا خطر را به جان می خرد و تسکین دهنده دردهای بیماران و مردم است که نمونه‌اش را بطور زنده در شرایط کنونی در خصوص بیماری کووید۱۹ (کرونا ویروس) می توانیم مشاهده کنیم.

نوید شاهد شهرستان های استان تهران: به عنوان یک پرستار، مهمترین عامل موثر در ارتباط بیمار و پرستار را در چه می دانید؟

جعفری: انسان به طور ذاتی موجودی اجتماعی است و برقراری ارتباط با یکدیگر یکی از نیازهای اولیه ما انسانهاست. رعایت حقوق بیماران و حفظ حریم شخصی بیماران، رکن اساسی در ارتقای سیستم های بهداشتی و درمانی است و حفظ رضایتمندی بیماران را می‌توان یکی از شاخص‌‌های رعایت حقوق بیمار در بیمارستان برشمرد و ارائه مراقبتهای بهداشتی‌ جز رضایت‌مندی بیماران از خدمات درمانی را ذکر کرد. در علم پرستاری برقراری ارتباط شایسته و مناسب بین پرستار و بیمار جزء هسته اصلی را تشکیل می دهد. این ارتباط بر اساس اعتماد و احترام متقابل بنا شده است.

نوید شاهد شهرستان های استان تهران: شما در شیفت های مختلف در کنار بیماران حضور داشته‌اید واین بسیار خسته کننده است، تا بحال این موضوع باعث رنجش شما شده است؟

جعفری: متاسفانه با وجود ساعات کاری بسیار طولانی (۱۸ ساعته و ۲۴ ساعته) در شبانه روز یک زمان فوق العاده ‌سنگینی است که در این حین پیش آمده که توقعات بیش از حد بعضی از همراهان بیمار باعث نگرانی ورنجش میشود البته کاملا قابل درک وتحمل نیز میباشد.

نوید شاهد شهرستان های استان تهران: از حال و هوای این روزهای بیمارستان برایمان تعریف کنید. چگونه کادر درمانی مدافع سلامت شده اند؟

جعفری: این روزها همه بیمارستان‌ها خلوت شده و خالی از ملاقاتی و همراه یا همراهان بیمار شده است و تنها پذیرای بیماران مبتلا به کرونا می‌باشد که خاطرات تلخی را از خود را بر جای گذاشته است و پرستاران و ‌تمامی کادر درمان را درگیر کرده است. البته امیدوارم که این فداکاری کادر درمان در تاریخ بشر ماندگار شود.

آنهایی که ماندند با عشق و ایثار و فداکاری و مدافع سلامت هم‌وطنان عزیز هستند به طوری که تا پای جان کار می‌کنند و جان خودشان نیز به خاطر افتاده است و عده زیادی هم کرونا به آنها سرایت کرده و درگیر این بیماری شده اند.

پرستاران با توجه به اینکه کار بسیار حساس و سختی را دارند و هر روز در حال خدمت رسانی به جامعه هستند و برای این شغل از جان و جوانی خود مایه می‌گذارند و با ورود ویروس کرونا زحمات و سختی کار پرستاران بسیار بیش از پیش سخت‌تر شده است.

نوید شاهد شهرستان های استان تهران: چرا ترجیح دادید در بیمارستان بمانید و خانواده‌‌تان را نبینید و به مردم خدمت کنید؟

جعفری: در ابتدا خواهان بیانیه‌ای از فرمایشات امام خمینی (ره) که می فرمایند: «خدمت» مفهوم گسترده‌ای دارد و همه امور اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی را در بر می‌گیرد. این واژه بر گذشت، فداکاری، ایثار، تحمل رنج و سختی و... صدق می‌کند. بنابراین خدمت عملی است که با اندیشه و انگیزه گره گشایی به امور مردم می‌پردازد. خدمت به خلق از والاترین مظاهر عبادت است.

راستش من با دیدن بحران کمبود نیروی پرستاری در نظام بهداشت و درمان بر پیشگیری بیماری خطرناک ویروس کرونا و ارتقا سلامت کشور عزیزم ترجیح دادم که در بیمارستان بمانم و خدمت کنم و ترک بیمارستان برخلاف روحیات وخلق وخوی عاطفی من است و به خودم قول دادم که تا پای جان بمانم و بجنگم, علی رغم اینکه میدانم این بیماری خطرناک و گاهاً کشنده است.

نوید شاهد شهرستان های استان تهران: یک خاطره تلخ و یک خاطره شیرین از دوران خدمت برایمان تعریف کنید.

جعفری: خاطره شیرین را می توانم از نوزاد ۲ ماهه ای در بیمارستان بعلت مشکل قلبی بستری بوده را بگویم: نوزادی که از ۲ ماهگی تا ۴ ماهگی دربخش Icu بستری بود،. یادم هست که آن روزها نزدیک روزهای عزیز تاسوعا و ‌عاشورا بود و همه همکاران در هر شیفت و در مراسم های عزاداری برای سلامتی آن نوزاد و نوزادهای دیگر دعا می کردیم و برای مادر نوزاد و مادرهای دیگر طلب صبر را آرزو می‌کردیم, بعد از درمان‌های صورت گرفته نوزاد روز به روز بهبود یافت و شیرین‌تر از همه چیز مادر نوزاد بود که با همان گریه‌هایش از خوشحالی و شوق و با خوشحالی تمام ,نوزادش را در اغوش میگرفت و ما از دیدن نوزاد کلی ذوق زده وخوشحال شدیم و کلی انرژی گرفتیم و آنجا بود که به خودم افتخار کردم که پرستارم و دیدن این لحظه شیرین و فراموش نشدنی برای همیشه در ذهن من مانده است.

روز بیست و هشتم اسفند ماه 1398 بود که تمام بدنم حتی چشم‌هایم داغ شده بود و دمای بدنم به ۳۹ رسیده بود و می‌دانستم که چه شده است، به پدر و مادرم چیزی نگفتم و از اینکه آنها وحشت زده نشوند حرفی نزدم و فقط خود را با دارو سعی می‌کردم درمان کنم. صبح روز بعد سریعاًبه بیمارستان ( محل کار) رفتم و سی تی ریه گرفتم و متاسفانه مطلع شدم ریه‌ام درگیر شده بود. پزشک بیمارستان مرا دید و دستور بستری داد و استرس گرفته بودم زیرا پدرم جانباز و دیابتی است و خیلی سریع مبتلا می‌شود و بالاخره با وجود اصرار پدر و مادرم به منزل رفتم و خودم را در اتاقم قرنطینه کردم.

روزها خیلی سخت می‌گذشت و تب من همچنان بالا بود، سرفه و مشکلات گوارشی وحشتناک به من اضافه شده بود و در روز چهارم قرنطینه من تنگی نفس بدی را دچار شدم و شب بود وهوا سرد ، تب من قطع نمی‌شد. خدا را صدا می‌زدم، گریه می‌کردم.

صبح که بیدارشدم از شب سختی که گذرانده بودم میترسیدم دوباره شب شود و در شبهای بعدی که گذراندم علائم تنگی نفس من کم شده بود و به طوری که دیگر از بین رفت ولی زمانی که تب می‌کردم تب کل بدن مرا می‌گرفت و هر دو دستم انژیوکت داشتم و به خودم دارو می‌زدم و روزها برایم سال بود و خیلی طول می‌کشید تا تمام شود و بالاخره روزها به پایان رسید و من احساس بهتری داشتم و من احساس می‌کردم توانسته‌ام این بیماری عذاب اور را شکست بدهم و به یاری خدا از بدنم دور کنم.

نوید شاهد شهرستان های استان تهران: با توجه به شرایط امروز کشور و شیوع بیماری کرونا چه نکاتی در این زمینه برای عموم مردم و بخصوص جانبازان سرافراز کشور دارید؟

جعفری: ابتدا لازم میدانم تعریفی از ویروس کرونا که این روزها در سراسر جهان پخش شده است و کرونا در حقیقت یک خانواده گسترده از ویروس‌هایی است که منجر به عفونتهای تنفسی می شود. کووید 19 جدیدترین عضو این خانواده باسرعت در حال گسترش است و باید توصیه های داده شده از سازمان بهداشت جهانی برای پیشگیری از ابتلا به بیماری کرونا را جدی گرفته و همچنین انجام داده شود.

مرتب دست‌های خود را بشویید از یک شوینده بهداشتی برای شستشوی دست های خود استفاده کنید در صورت عدم دسترسی به آب و صابون(ترجیحا مایع) استفاده کنید، فاصله خود را با دیگران رعایت کنید. بین شما و کسی که در حال عطسه یا سرفه است باید حداقل 1 متر فاصله وجود داشته باشد.

از دست زدن به چشم‌ها، بینی و دهان خود خودداری کنید. همانطور که می‌دانید دست ها با بسیاری از سطوح تماس داشته و می‌توانند حاوی ویروس باشند. در صورت آلوده شدن دست‌های ما می‌توانند ویروس را به چشم ها، بینی یا دهان ما منتقل کنند.در هنگام عطسه یا سرفه دهان و بینی خود را با دستمال کاغذی و در صورت عدم دسترسی با آرنج تان بپوشانید. سپس بلافاصله دستمال را در یک سطل زباله دربسته بیندازید.

اگر تب، سرفه یا دشواری در تنفس داشتید بلافاصله به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید. در صورتی که احساس بیماری دارید در خانه بمانید. اگر هم تب، سرفه یا مشکل در تنفس در خود مشاهده کردید، فوراً به دنبال خدمات پزشکی مراکز درمانی شهر خود باشید.

با توجه به آخرین اطلاعات و مطالعات در سطح کشور و جهان بهترین راه مبارزه و جلوگیری از گسترش این بیماری رعایت دقیق موازین بهداشتی میباشد.افرادی که داروهای ضد درد، داروهای کورتونی، داروهای ضد سیستم ایمنی در بیماران روماتیسمی و یا پیوند عضو شده، داروهای شیمی‌درمانی استفاده می‌کنند و یا تحت رادیوتراپی جهت بیماری‌های صعب‌العلاج هستند و افرادی با مشکلات حرکتی خصوصاً جانبازان نخاعی، جانبازان با انواع ضایعات مغزی و... باید توصیه های داده شده از معاونت بهداشت ودرمان بنیاد شهید و جانبازان را جدی بگیرند و از منزل بیرون نروند و در صورت بروز هر مشکلی به پزشک معالج خود مراجعه کنند.

ویروس عامل19COVID-، عمدتا از طریق قطرات تولید شده هنگام سرفه، عطسه و سخن گفتن فرد آلوده پخش می‌شود. این قطرات، برای معلق ماندن در هوا بیش از حد سنگین هستند و به همین جهت، سریعا بر روی زمین یا سطوح دیگر سقوط می‌کنند.

اگر در یک متری فرد بیمار قرار بگیرید، ممکن است ویروس را استنشاق کرده و آلوده شوید. همچنین در صورتی که پس از لمس سطوح آلوده، دستان خود را تمیز نکنید، با دست زدن به چشم‌­ها، بینی و دهان خود، به ویروس آلوده خواهید شد.

نوید شاهد شهرستان های استان تهران: امروز پزشکان و پرستاران را به ایثارگران دوران دفاع‌مقدس تشبیه کرده‌اند، نظر شما در این زمینه چیست؟

جعفری: شهدا و جانبازان عزیز و بزرگوار کشور عزیزمان که همه ما تا اخر عمرمان مدیون آنان هستیم. با دفاع از کشور، حق بزرگی برگردن تک تک ما دارند. آنان فداکاری بسیاری از خودشان بر جای گذاشته‌اند و از میران جنگ و دفاع و دلاوری های بسیاری از خود نشان دادند افرادی به درجه رفیع شهادت رسیدند و عده‌ای نیز به مقام جانبازی یا به تعبیر رهبر گرانقدر انقلاب شهید زنده شوند و این زجر بسیار بزرگی برای آنان است که ما از درک آن عاجزیم اما به روی خود نمی‌آورند و نزد خود به آن افتخار هم می کنند.

برای کادر درمان کنونی کشورمان نیز همین گونه است، آنها نیز فداکاری می‌کنند و خطرات را به جان می‌خرند و با وجود اینکه می‌دانند که خودشان دیر یا زود آلوده به بیماری می‌شوند، اما باز خط مقدم جبهه را رها نمی‌کنند و از سلامتی مردم دفاع می‌کنند و در این میان خیلی‌ها جانشان را از دست می‌دهند و به مقام رفیع شهادت نا‌‌ئل می‌شوند.

به نظرم من اینطور نیست که در دوران دفاع مقدس رزمندگان بدون کوچکترین چشم داشتی جانشان را بر کف دست گرفته و راهی جبهه ها شدند و از عزیزان خود دور بودند و در شرایط بسیار سخت به دفاع از میهن عزیزمان پرداختند، اما پزشکان و پرستاران شرایط متفاوتی نسبت به رزمندگان دوران دفاع مقدس دارند و حداقل می‌توانند در کنار عزیزانشان باشند و انها را ببینند و این یک نوع روحیه است.

ناگفته نماند که این نیز یک نوع جنگ است و بسیاری از پرستاران و پزشکان داوطلبانه به این جنگ رفته‌اند و دفاع از سلامتی مردم را به عهده گرفته‌اند و بسیاری نیز فداکاری می‌کنند و نمونه اش پزشکی است که تمام حقوق سال‌های خدمتش را برای تهیه ماسک و لوازم بهداشتی و مواد ضد عفونی کننده برای کمک به مردم مناطق محروم اهدا کرد.

یا پرستاری که حتی نمی‌تواند فرزندش را ببیند و یا در بیمارستان حتی نمی تواند تا ساعتها‌ دستکش را از دستش بیرون بیاورد و آب بنوشد. بطور کلی می‌توان گفت: کادر درمانی و پزشکی نیز فداکاری می‌کنند و از سلامت هم‌میهنان دفاع می‌کنند و البته عده‌ای نیز آلوده به بیماری می شوند و ویروس کرونا به انها سرایت می کند و به لطف خدا بهبود می‌یابند اما این بیماری تا اخر آنان زجر و آزار می دهد که می توان گفت این نیز نوعی جانبازی است و بنابراین می توان گفت: که هم شهدا و هم جانبازان و هم کادر درمان کشور عزیزمان هر دو در خط مقدم جبهه جنگ, به دفاع ویاری از مردم پرداخته اند.

گفتگو از سعیده نجاتی