در دانشگاه معنوی «جبهه» استاد می شوی!

من با شهید «احمد سیدمنفرد» مشوق من شده بود که به جبهه بروم و به من می گفت: جبهه دانشگاهی است که آنجا چیزهایی یاد میگیری (هم دوست و هم همسایه من بود) و می گفت آنجا جنگ نیست، می روی و چیزهایی یاد میگیری و برمی گردی استاد می شوی.

بعد از ترک تحصیل به کار نفت فروختن روی آوردم که این کار را در کنار دایی شهید «اصغر سیدمنفرد» مشغول بودم چون پدرم بشدت از رفتن من به جبهه مخالف بود به من گفت: دیگر می خواهی به آن کار بروی و در کشاورزی به من کمک کن. من از تصمیم پدرم خیلی ناراحت بودم(البته بعدها پدرم خودش هم به جبهه رفت). ولی بعدها راضی شد و همراه من شد.

من در ورامین در دفتر آقای پورچی ثبت نام کردم و در پادگان امام حسین(ع) گروه قمر بنی هاشم گردان و گروه ابوالفضل(بچه های شهر ری) بودند ثبت نام کردم. من از گردان ابوالفضل اعزام شدم با شهید «اصغر سیدمنفرد» ما آماده رفتن به جبهه بودیم سوار اتوبوس شدیم و در میدان راه آهن آقای رفسنجانی برای ما سخنرانی کرد وقتی سوار قطار شدیم دیدیم که حرکت نمی کند قطار بچه ها نگران شده بودند و فکر می کردند که از بردن ما صرف نظر کرده اند چون همه ما حدود 15 تا 17 سال سن داشتیم.

مشکل حرکت نکردن قطار بعلت مشکل فنی که پیش آمده بود برای قطار بود. و ما سوار قطار باربری شدیم تا به منطقه برسم. نرسیده به منطقه کوه دورود لب خط آهن در واگن را بازکردیم و دیدیم که عراقی ها تونل را زده اند و امکان بیرون رفتن به سادگی از قطار نبود، و راه بسته شده بودو ما دو روز در قطار بودیم تا راه باز شود. و در نزدیکی که قطار ایست کرده بود روستایی بود که کودکان آن روستا برای ما گل سرخ به نشان یادگاری می دادند.یکی از بچه ها گفت» آقا من برادرم یک ساله رفته جبهه و هنوز برنگشته اگر برادرم را دیدی سلام مرا به او برسان.