کرمانشاه - شهدای آبان

شهید «حمید سالاری»، نوجوانی پرشور و متعهد از سنقر، با حضور فعال در نماز، کلاس‌های قرآنی و راهپیمایی‌های انقلابی، در مسیر نهضت اسلامی ایران جان خود را فدای آرمان آزادی کرد.

با ورود پیکر‌های شهدای گمنام به کرمانشاه، این دیار حماسه‌خیز بار دیگر به میعادگاه عشق و ایثار تبدیل شد؛ شهیدانی که هویتشان پنهان، اما یادشان در دل مردم این سرزمین جاودانه است.

شهید «جمعه رضایی»، متولد ۱۳۴۵ در اسلام‌آبادغرب، از کودکی شاداب و مهربان بود. او پس از، از دست دادن پدر، همراه مادر فداکارش مسئولیت خانواده را بر عهده گرفت و با عشق به دین و وطن، تحصیل را رها کرد تا در خدمت مقدس سربازی و دفاع از کشور شرکت کند و سرانجام در فکه به شهادت رسید.

شهید «ایرج مرادی»، فرزند روستای خانم آباد، با وجود محدودیت‌ها، راه خدمت به وطن را پیش گرفت و در سال ۱۳۷۰ در منطقه عملیاتی نفت شهر به مقام شهادت نائل آمد.

شهید «لایق کریمی»، سرگرد نیروی انتظامی و خادمی صادق، پس از سال‌ها خدمت بی‌منت، در تاریخ ۲۸ آبان ۱۳۷۳ در منطقه پاوه بر اثر حادثه‌ای دلخراش به شهادت رسید و در زادگاهش آرام گرفت.

«عبدالسلام عیسی‌پور» که از کودکی سختی‌های زیادی را پشت سر گذاشت، در ۲۷ سالگی در منطقه عملیاتی نفت‌شهر جان خود را فدای مردم و میهن کرد.

پدرم، شهید براخاص صفری، مردی بود که ایمان و مهربانی‌اش حتی در سال‌هایی که کودک بودم، در جانم نشست. امروز هرچه خوبی، فداکاری و امید در من هست، یادگار روز‌هایی است که زیر سایه او نفس می‌کشیدم.

حمله شیمیایی ابوقریب، یک جمله مسیر زندگی مرا تغییر داد؛ "تو زن و بچه داری…" این آخرین سخن همرزم شهیدم بود.

در دل آتش و خون، نوجوانی ۱۶‌ساله با شجاعتی بی‌نظیر جان یک همرزم زخمی را نجات داد. روایت «حجت‌اله زمانی» از روزی که سقوط، تیر و انفجار هم نتوانست او و دوستانش را از مسیر نجات دور کند.

سال‌ها گذشته، اما مادر شهید «شیرزاد احمدی» هنوز صحنه بمباران و دستان کوچکی را که محکم نان را گرفته بود، فراموش نکرده است؛ روزی که خانه‌اش دود شد و آسمان سیاه.