نگاهی به زندگی فرمانده پشتیبانی بوکان «حسن قمی»
به گزارش نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران، شهید والامقام حسن قمی در تاریخ بیستم دی ماه سال ۱۳۲۴ در منطقه‌ی «یاخچی آباد» تهران دیده به جهان گشود. پدر او «حسین» مردی زحمت کش بود که با کشاورزی کسب روزی حلال می کرد و مادرش «منور کفایی(شهادت: ۱۳۶۶)» نام داشت.
حسن دوران کودکی خود را در در سایه ی پر مهر پدر و مادر با ایمان خود به پایان برد و در همان روستا وارد مدرسه شد. او خیلی زود خواندن قرآن را فرا گرفت و همیشه از دانش آموزان برتر مدرسه بود. مدتی بعد خانواده اش به علت ظلم و ستم کدخداهایی که به بهانه ی ارباب بودن به کشاورزان روا می داشتند، به منطقه ی «مامازند» ورامین نقل مکان کردند و حسن نیز در کنار درس و تحصیل کمک حال پدر در امور کشاورزی بود.
بیشتر بخوانید: خبر مهمی در راه است!
تصاویر منتشر نشده شهید "حسن قمی"| قسمت اول
تصاویر منتشر نشده شهید "حسن قمی"| قسمت دوم
تصاویر منتشر نشده شهید "حسن قمی"| قسمت سوم
او که در دوران دبیرستان از بهترین شاگردان به شمار می‌رفت، پس از دوران دبیرستان به دانشسرای کشاورزی مامازند رفت و چون جوان خود ساخته‌ای بود و میدید که پدرش نمی تواند خرج سایر برادران و خانواده را به خوبی تأمین کند، در تمام مدت تحصیل، با کار و تلاش در یک قصابی کسب روزی حلال می‌کرد.
دوران سربازی خود را در پادگان کرج سپری کرد و آن چنان از رژیم پهلوی بیزار بود که پرونده‌ی او به علت عدم حضور در پادگان پر از توبیخ و تنبیه شده بود. این در حالی بود که در همان زمان به سرپرستی گروهی، برای کمک به زلزله زدگان خراسان، مدتی را در آن منطقه سپری کرد.
در دوره‌ی سربازی ازدواج نمود و بعد از اتمام خدمت سربازی در دانشگاه تهران مشغول به کار شد. شهید قمی که قلبش مالامال از عشق به امام خمینی (ره) و مستضفین بود، از سال ۱۳۵۵ با تشکیل یک گروه چند نفره از جوانان انقلابی، مبارزات سیاسی خود را علیه رژیم شاهنشاهی شدت بخشید و در ایام پیروزی انقلاب نیز با شجاعت مثال زدنی خود به صورت شبانه روز در خدمت نیروهای انقلابی بود.
شهید قمی که خود را سربازی وفادار برای امام خمینی (ره) می‌دانست، پس از پیروزی انقلاب اسلامی از طرف کمیته‌ی مرکزی انقلاب اسلامی، عضو شورای کمیته سرپرستی پارچین شد و مدتی را نیز در کمیته‌ی مرکزی فعالیت نمود. با آغاز غائله‌ی کردس تان در سوم خرداد سال ۱۳۵۹ راهی غرب کشور شد و با سمت فرماندهی پشتیبانی بوکان، به مبارزه با گروهک‌های ضد انقلاب پرداخت و در این راه چنان عرصه را بر دشمنان تنگ کرده بود که او را «ابوشریف» کردستان صدا می زدند.
سرانجام این شهید والامقام در حالی که چهار فرزند پاک سرشت از خود به یادگار باقی گذاشته بود در تاریخ هفدهم دی ماه سال ۱۳۵۹ بر اثر حمله‌ی نابرابر دشمنان به اسارت گرفته شد و با توجه به عدم همکاری اطلاعاتی با آنان، پس از ش کنجه های فراوان، به مقام والای شهادت نایل گشت. لازم به ذکر است یکی از فرزندان شهید قمی به نام «وحید» و دو برادر دیگرش به نام «علی» و «حاج ولی الله» نیز با شهادتشان، جان خود را تقدیم میهن اسلامی نموده اند.
