شهیدی که در روز «عید قربان» به دیدار معبودش شتافت
به گزارش نوید شاهد شهرستانهای استان تهران: شهید علیرضا ماهی خوانساری در سال 1347 در خانواده مذهبی و با تقوا در ظهیرآباد شهر ری به دنیا آمد. از همان اوان کودکی عاشق و دوست دار خاندان عصمت و طهارت و زحمت کش مجالس سوگواری اهل بیت (ع) بود و سقای محله های محروم بود.
پدر ایشان آبرسان محله های محروم از آب بود و در زمانی که علیرضا در کلاس دوم ابتدایی درس میخواند، پدرش چشمش را از دست داد و علیرضا مجبور شد برای در آوردن مخارج خانواده جای پدر را بگیرد.
شهید علیرضا همواره در انجام کارهای بسیار مشکل پیش قدم بود. از افراد فعال پایگاه بسیج به شمار میرفت و دوبار جهت کمکرسانی به رزمندگان اسلام به جبهه اعزام شد، که هر دو دفعه در ایام عید نوروز بود و ایام استراحت و گردش خود را در جبهه میگذراند.
مرحله آخر که به جبهه اعزام شد دیگر تاب و توان ماندن در عالم خاکی را نداشت و قدری در دیار نور الهی غوطهور شده بود، که حتی برای مرخصی آمدن هم میل چندانی نداشت، بماند و در طول این مدت با تانکر آب آبرسانی به رزمندگان را به عهده داشت. در طول ماه مبارک رمضان در گرمای سوزان خوزستان تمامی روزههایش را گرفت.
از جوانی شبها جهت اقامه نماز شب بر میخواست و با خدای خود نجوا میپرداخت. یک بار پدرش از او پرسید؛ چرا درست را نمیخوانی او در جواب گفت: میتوانم کمک حال شما باشم. با بیسوادی هم میتوان به خلق خدا خدمت کرد.
زمانی که مشغول کار بود، به جهت حیا و شرم از روبرو شدن با افراد بدحجاب امتناع میورزید و زمانی که مشتریان به او عیدی یا پاداش میدادند، از گرفتن آن خودداری میکرد. علیرضا قربانیای بود که در روز عید قربان به لقاالله پیوست. اگر اسماعیل برای قربانی شدن بدست پدرش آماده بود، وی نه تنها برای قربانی شدن آماده بود بلکه عاشق شهادت در راه حق بود و عاقبت در جبهه در حالی که به امر مستحبی غسل جمعه عمل کرد و غسل شهادت را هم انجام داده بود همچون سالار شهیدان به شهادت رسید.
آری اگر حضرت عباس (ع) را به جرم سقایی برای اهل بیت امام حسین (ع) دو دستش را قطع کردند در کربلا، علیرضا را هم به جرم سقایی دو پایش را از بدن به جرم آب دادن به رزمندگان جدا کردن و همچون آقا ابوالفضل (ع) با لب عطشان به دیدار مولایش امام حسین (ع) در تاریخ سی و یکم تیرماه سال 1367 در منطقه شلمچه با سمت آبرسان به رزمندگان رفت و به آسمانها پرواز کرد.