مبادا از قافله وحدت با مسلمانان دور بمانید!

« وَلا تَحسَبَنَّ الَّذينَ قُتِلوا في سَبيلِ اللَّهِ أَمواتًا بَل أَحياءٌ عِندَ رَبِّهِم يُرزَقونَ»

خدایا! تو را شکر و سپاس که بر من منت نهادی و مرا به اینجا کشاندی. خدای من! این بنده فقير و گنهکار تو، این بنده ضعیف و جاهل تو، از تو شکر گزاری می کند که بعد از یک عمر گناه و خطا و عصیان و سرکشی از فرامین تو به من توفیق دادی که در راه تو، از خانه و زندگی و پدر و مادرم و همه عزیزانم دست بکشم و آنها را رها کنم و به سوی مکان مقدسی آمدم که انتهایش به لقاء تو می رسد.

خدایا! تو را شکر که مرگ این بنده شرمنده خود را در بستر و روی تخت بیمارستان قرار ندادی و توفیقم دادی که در خونم بغلتم تا روز قیامت، روزی که، تمام پرده ها و حجاب ها کنار می رود و روزی است که فرمودی: «يعرف المجرمون بسیماهم...» «گناهکاران آن حقیقت باطنی آنها آشکار می شود»، بتوانم در مقابل ملائکه تو و انبیاء تو و در پیش ائمه اطهار و اولیاء و شهداء تو سرم را بلند کنم و از آتش عذاب تو در امان باشم.

خدایا! درست است که یک عمر خطاء و گناه کردم، جز در این مدت 20 سال عمرم «كل ذنب اذنبته و كل جرم اجرمته و كل قبيح اسررته و كل جهل عملته». ولی ای خدای غفار و رحمان و ستار، باز امیدوار به رحمت واسعه و خاصه تو هستم و الآن که در میان نخلستان های جنوب کشور و آغشته به خون شهیدان نشسته ام از همه گناهانم توبه کردم و پشیمانم و به درگاه تو پناه آوردم و به وحدانیت خودت شهادت می دهم و رسولان بر حق تو را که خاتم آنها، گل سرسبد انسان ها، حضرت محمد (صلی الله عليه وآله) را به عنوان پیامبران تو میشناسم و علی بن ابی طالب (ع) را اولین امام و جانشین بلافصل بعد از پیغمبر اکرم (ص) می‌دانم و یازده امام بعد از او را که آخرین این ستارگان درخشان حضرت ولی عصر مهدی موعود (عجل الله تعالی فرجه الشریف) می باشد را به عنوان امامان و پیشوایان خود می دانم.

ای خدای مهربان! اگر من دستم خالی است و آلوده به گناه هستم اما وقتی از خانه حرکت کردم، زیارت قبر پاره جگر رسول خدا (ص)، پاره قلب بی بی خانم فاطمه زهرا (س)، امام حسین (ع) را هدف حرکت قرار دادم و حالا متوسل به او می شوم که خدایا! به حق امام حسین (ع) این شهید همیشه زنده تاریخ بشریت قَسَمت می‌دهم که مرا ببخش و از این دنیای پر از آشوب و گناه ببر و اگر من روسیاهم اما اربابم حسین (ع) روسفید است و به خاطر ارباب غلامش را هم ببخش. خدایا! اگر لطف تو نبود من نمی توانستم به ندای «هل من ناصر ینصرنی» امام حسین (ع) لبیک بگویم.

اما ای خانواده گرامی‌ام و ای ملت مسلمان و ای جوانان هم سن و سال خودم! قافله ای از میلیونها سال قبل در حرکت است و هر سال و هر روز و هر ساعت و هر لحظه یک سری از افراد را با خود می برد، وای به حال کسی که با این قافله که سفر آخرت را در پیش دارد، همراه نشود و توشه و آذوقه این سفر اخروی را همراه نداشته باشد.

ای عزیزان، من که نتوانستم به اندازه نیازم توشه آخرتم را زیاد کنم اما به امید رحیمیت خداوند و به امید غفاريت خداوند و به امید شفاعت مولایم حسین (ع) و مادرش فاطمه (س) از این دنیای پر از آشوب و بلا هجرت می کنم.

ای برادران و خواهران دینی‌ام! سعی کنید به سفارشات کتاب آسمانی قرآن کریم و انبیاء و ائمه (عليهم السلام) و اولیاء و اوصياء خداوند و این مرد استوار و خستگی ناپذیر حضرت امام امت که به ما مسلمانان عزت و شرف و سربلندی دادند گوش فرا دهید و به آن جامه عمل بپوشانید.

ادامه دارد...