دلنوشته عاشقانه شهید «حیدرنژاد»| محرم راز
«محرم راز»
شب عاشقان بی دل چه شبی دراز باشد *** تو بیا کز اول شب در صبح باز باشد
عجب است اگر توانم که سفر کنم ز دستت *** به کجا رود کبوتر که اسیر باز باشد
ز محبت نخواهم که سفر کنم ز دستت *** که محّب صادقان است که پاکباز باشد
به گرشمه عنایت نگهِ به سوی ما کن *** که دعای دردمندان ز سر نیاز باشد
سختی که نیست طاقت کز خویشتن بپوشم *** به کدام دوست گویم که محرم راز باشد
چه نماز باشد آنرا که تو در خیال باشی *** تو نمی گذاری که مرا نماز باشد
نه چنین حساب کردم چو تو دوست می گرفتم *** که ثنا و حمد گوئیم جفا و ناز باشد
دگرش چو باز بینی غم دل نگویی سعدی *** که شب وصال کوتاه و سخن دراز باشد
قدمی که بر گرفتی به وفا و عهد یاران *** اگر از بلا نترسی قدم مجاز باشد.
دلی آشفته و پژمرده دارم *** به دنیا دلبری گم کرده دارم
کتاب عشق اوهر شب می خوانم *** هنوز هم دفتری ناخوانده دارم
ز حد بگذشت مشتاقی صبر اندر غمت ما را *** به وصل خود دوایی کن دل دیوانه ما را
تو مهتاب نسیم آشنایی *** دلم در سینه می لرزد کجایی
ترا چون آرزوها دوست دارم *** چنان تصویر رویای طلایی
به عقیده من قلبهای جوان و عاشق همیشه در پرواز نه در خواب و رویا در بیداری آنها فانوس بدست در جستجوی آفتاب گرمی بخش عشق جاری هستند و فاصله راه را با بزرگ کردن حجم قلبشان پر می کنند.
تو ای خوب *** توای مطلوب *** تو ای لحظه طلوع شادیها
ای شکوه شکفتن اقامتها *** در چشمانت *** در نگاه مهربانت
قصه عشق نهفته است *** در کلامت *** بر لبانت
واژه عشق شکفته است *** تو ای دمساز *** تو ای همراز
تو از کجا آمده ای *** که بهانه دل منی *** تو از کجا آمده ایی
که باور منی *** تو از کجا آمده ای
ای دوست بیا غم فردا نخوریم *** وین یکدم عمر را غنیمت شماریم
