وحدت و انسجام، تداوم راه شهدای انقلاب اسلامی است

به گزارش نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران: شهید یدالله آقایی میبدی، یادگار «علی اکبر (فوت 1344)» و «ربابه» یکم مهر ماه سال 1336 در شهرستان میبد به دنیا آمد. وی تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. او نیز کشاورز بود و سپس به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. این شهید گرانقدر بیست و دوم بهمن ماه سال 1364 در ام الرصاص عراق بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید. پیکرش مدت ها در منطقه بر جا ماند و سوم مهرماه سال 1376 پس از تفحص در گلزار شهدای روستای ارمبویه تابعه شهرستان پاکدشت به خاک سپردند.

متن وصیت نامه شهید «یدالله آقایی میبدی» را در ادامه می‌خوانید:

بسم الله الرحمن الرحیم

« أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا يَأْتِكُمْ مَثَلُ الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ مَسَّتْهُمُ الْبَأْسَاءُ وَالضَّرَّاءُ وَزُلْزِلُوا حَتَّى يَقُولَ الرَّسُولُ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ مَتَى نَصْرُ اللَّهِ أَلَا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِيبٌ »

«گمان می کنید به بهشت داخل خواهید شد بدون آنکه خدا امتحان کند و آنان که جهاد در راه دین کرده و آنها که در سختیها صبر و مقاومت کنند مقامشان را بر عالمی معلوم گرداند. قرآن کریم سوره آل عمران آیه 142»

به نام الله هستی بخش جهان هستی

و با سلام به امام زمان (ع) منجی بشریت و نجات بخش جهان از منجلاب تاریخ و با سلام به شهدای راه حق و عدالت که با خون خود درخت اسلام را آبیاری کردند و راه زندگی کردن و چگونه مردن را به ما آموختند و سلام به خانواده شهدا که بهترین عزیزان خود را در راه اسلام فدا کردند تا اینکه جهانخواران نتوانند به سرزمین مقدس ما تجاوز کنند و به اسلام ضربه بزنند و به امید پیروزی نهائی اسلام بر کفر جهانی بر سر کردگی امریکای جنایتکار.

این وصیت نامه را در تیپ سید الشهدا (ع) در چادر کنار دیگر برادران رزمنده می نویسم و انشاالله به این وصیت نامه که یک بنده شرمنده و ناچیز خدا می نویسد جامه عمل بپوشانید و به همین وصیت نامه عمل کنید. کاری به وصیت نامه های قبلی نداشته باشید.

و با شرمندگی از خدا می خواهم که اگر لیاقت شهادت را داشتم این آخرین وصیت نامه‌ام باشد چون می ترسم که بیش از این گناه کنم و توفیق به جبهه آمدن را دیگر نداشته باشم بهر حال رضایم به رضای خدا و اما هدفم از جبهه آمدن این بود که این تکلیف الهی را که به گردن تک تک ما می باشد انجام داده باشم چون جهاد برای همه واجب است و امام عزیزمان جهاد را یک تکلیف دانسته است و ما هم باید به خدای او که خدای حسین (ع) است لبیک گفته و من هم چنینی کردم که امیدوارم مورد رضای خدا واقع شود. و خدا را هزاران بار شکر می کنم که این سعادت را نصیبم کرد که در راه او با دشمنان اسلام بجنگم تا اینکه آخر به شهادت برسم.

و اما پیامی به امت حزب الله به عنوان یک برادر کوچک شما که اولا قدر امام عزیز را بدانید که اگر امام نبود باز هم زیر یوق چپاول گران شرق و غرب بودیم پس ما باید بیشتر قدر امام را بدانیم و قدر دانستن این نیست که بزبان بگوئیم بلکه این است که به گفته های او عمل کنیم در جبهه ها بیشتر حضور پیدا کنیم تا اینکه خدای نکرده دشمن از نبودن ما سواستفاده نکند و مانند اول جنگ به خاطر خیانتهای بنی صدر خائن بر سر ما بیاید و انشاالله آن روز نخواهد آمد.

و وحدت و انسجام خود را هر چه بیشتر به رهبری امام امت حفظ کنید که دشمن از همین وحدت شما می ترسد و هراس دارد هر کجا وحدت بوده است دشمن از آنجا ضربه خورده است و اما در رابطه به جبهه آمدن خودم من را هیچکس نگفت که به جبهه برو خودم وظیفه دانستم که باید به جبهه بروم و کسی بزور مرا نفرستاد و اگر من نمی آمدم وجدانم ناراحت بود و فردای قیامت در جلوی حسین (ع) و امام عزیزمان روسیاه بودم جوابی نداشتم بدهم پس برای این بود که به جبهه آمدم تا وظیفه خود را انجام بدهم و امیدوارم که خدا قبول کند.

و اما پیامی برای مادرم ای مادر عزیز آفرین بر تو که چنین استوار و قهرمان ایستادی و قبول کردی که فرزندت به جبهه برود و باید بگویم که غیر از خدا هیچ کس نمی تواند پاداش شما را بدهد و ای مادر از تو می خواهم که حلالم کنی چون تو آرزو داشتی که من روزی بزرگ شوم و تو را کمک کنم ولی من نتوانستم که آن آرزوی تو را برآورم و شرمنده ام و اگر شهید شدم و خدا این اجازه را به من داد انشاالله که شما را شفاعت می کنم.

ادامه دارد...