راه روشن/ خدایا! از کاروان دوستانم جا مانده ام...

نوید شاهد- خداوند، ای عزیز! من سال هاست از کاروانی جا مانده ام و پیوسته کسانی را به سوی آن روانه می کنم، اما خود جا مانده ام. اما تو خود می دانی هرگز نتوانسته ام آنها را از یاد ببرم.پیوسته یاد آنها، نام آنها، نه در ذهنم، بلکه در قلبم و در چشمم با اشک و آه یاد شدند. عزیز من! جسم من در حال علیل شدن است. چگونه ممکن است کسی که چهل سال بر درت ایستاده است را نپذیری؟ خالق من، محبوب من، عشق من که پیوسته از تو خواستم سراسر وجودم را مملو از عشق به خودت کنی؛ مرا در فراق خود بسوزان و بمیران.