تنها آرزوی شهید "قورچیان" چه بود؟

به گزارش نوید شاهد شهرستان های استان تهران، شهید محمد قورچیان، یادگار «مومن علی» نهم شهریور ماه سال 1339 در روستای صمغ آباد قزوین متولد شد. پس از گذراندن دوران کودکی و تحصیلات دبستان در روستا، راهی تهران شد و مدتی را در منزل خواهرش زندگی کرد. در این دوران علاوه بر تحصیل، با فعالیت در یک کارخانه، به کسب روزی حلال نیز می‌پرداخت.

او که از نزدیک شاهد فعالیت‌های انقلابی مردم تهران بود، همراه با آنان در راهپیمایی‌ها و پخش اعلامیه‌های حضرت امام خمینی (ره) شرکت می‌کرد. او که پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز با آگاهی کامل تحولات سیاسی کشور را رصد می‌کرد.

با شروع جنگ تحمیلی به عضویت بسیج و انجمن اسلامی کوی هفده شهریور در آمد. شهید قورچیان، در فروردین سال ۱۳۶۰ با ملبس شدن به لباس مقدس سربازی، پس از گذراندن دوران آموزشی، راهی جبهه‌های نبرد گردید و پس از یک ماه حضور دلاورانه منطقهِ دهلاویه، بیست و ششم خرداد ماه سال ۱۳۶۰ بر اثر اصابت ترکش خمپاره به مقام والای شهادت نائل گشت.

فرازهایی از وصیت‌نامه شهید:

وصیت من به پدر و مادر و خواهرانم و برادرانم، وقتی که من شهید شدم گریه نکنید و حتی خوشحال باشید که من به آرزویم رسیده‌ام و دیگر بر سر سنگ قبرم کلمه ناکام ننویسید (در صورت شهادت) زیرا آرزوی من شهادت بود.

وصیت من به همه آنهایی که می‌خواهند راه شهیدان را ادامه بدهند راه شهید به مسجد رفتن و نماز جماعت بپا کردن و اطاعت از فرامین امام خمینی است.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته/ درود بر روحانیت مبارز، مرگ بر منافقان وطن‌فروش