چند گام جلوتر از دیگران
به گزارش نوید شاهد شهرستان های استان تهران، شهید احمد آقاخانی دوم فروردین 1350، در شهرستان پیشوا به دنیا آمد. پدرش عبدالله، آهنگر بود و مادرش صفیه نام داشت. با دست های کوچکش وضو گرفت، بر سجاده ایستاد و نماز خواند. دوستانش با حیرت به او نگاه می کردند. یکی از همکلاسی ها بالاخره سکوت را شکست و گفت: «برای نماز خواندن که هنوز خیلی وقت داریم احمد، چه عجله ای داری!» احمد سکوت کرد. نمی توانست توضیح بدهد که با خواندن نماز احساس روشنی و آرامش عجیبی می کند.
نه سال بیشتر نداشت؛ اما وقتی نماز می خواند، احساس سبکی می کرد و بعد از آن بهتر از قبل می توانست کارهایش را انجام دهد. «احمد» سیزده سال داشت که هوای جبهه به سرش زد. دیگر نمی توانست جلوی خود را بگیرد. بالاخره توانست به نفر شکل که شده مسئولین بسیج را متقاعد کند و از آنان اجازه رفتن به جبهه را بگیرد.
سال 1363 بود، «احمد» از شادی در پوست خود نمی گنجید. در گرما گرم جنگ و نبردگاه قلم برمی داشت و از رازها و آواهای درونی خود می نوشت. بر تکه ای از کاغذ نوشته بود: «خدایا، تو را شکر می کنم که در این برهه از زمان و در این مکان مقدس، کنار یاران حسین(ع) هستم و به اسلام عزیز و مسلمین خدمت می کنم. حسین جان! از تو می خواهم که مرا جزو یاران و انصار خود قرار دهی».
والفجر هشت، کربلای یک، کربلای پنج، این عملیات های بزرگی چون والفجر هشت، کربلای یک و کربلای پنج را پشت سر گذاشت، آخرین عملیات عملیات جنگی زندگی اش در «شلمچه» بود. احمد فقط پانزده سال داشت که به دیدار معبودش شتافت.
شهید احمد آقاخانی بعد از انقلاب اسلامی، به عضویت انجمن اسلامی و گروه بسیج درآمد. در سن سیزده سالگی برای اولین بار به جبهه های نبرد اعزام شد و در بیست و پنجم دی ماه 1365 مورد هدف آتش دشمن قرار گرفت و به شهادت رسید. مزار شهید آقاخانی در گلزار شهدای شهر پاکدشت واقع شده است.
