وصیت یک شهیدِ بی نشان
وصیت نامه شهید بی نشان محمدهادی فضلی را در ادامه می خوانید؛
بسم الله الرحمن الرحیم
"انا لله و انا الیه راجعون"
"ما همه از او هستیم و به سوی او بازمی گردیم"
با سلام و درود بی کران بر یگانه منجی عالم بشریت حضرت ولیعصر (عج) و نایب بر حقش امام خمینی بنیانگذار انقلاب اسلامی ایران و یا سلام و درود بیکران بر خانواده های معظم شهدا و مجروحین و معلولین و اسرای جنگ تحمیلی عراق بر علیه ایران. از آنجا که گذاشتن یادگار یا وصیت نامه به هر شخص مسلمانی واجب است، خواه این امر در زمان عادی یا در هر برهه ای از زمان باشد باید به این چند مطلب اکتفا کنیم.
غرض از نوشتن این متن گذاشتن آثاری از خود و همچنین اتمام حجت با خانواده ی گرامی و ارجمند خودم می باشد. باری پدر و مادرم از اینکه مرا پروانده اند و زحمات طاقت فرسایی در طول زندگی من متحمل شده اند.
از این که نتوانستم برای آنها فرزندی مثمر ثمر باشم برای آنها ازخداوند متعال شفای عاجل و شایانی می طلبم. باری اگر دوستان و آشنایان و یا اقوام از بنده بدی دیداند امیدوارم که مرا عفو کنند. چنانچه اگر شهید شدم دوست دارم در مرگم کمتر ناراحت باشید و دوستدارم هر شب جمعه با خواندن یک آیه از قرآن تسلی بخش روح من باشید. هر چند نتوانستم خواستهای شما را در دنیا برآورده سازم رفتم و زندگی ذلت بار را به کشته شدن در راه خدا ترجیح دادم.
شعله ای بی ثمرم بهتر که خاموش کنید *** رفتم از شهر شما دیگر مرافراموش کنید
