با «شهادت» به وصال خود می رسم
وصیت نامه سرباز شهید احمد آقا محمدی که در هشتم شهریور 1360 نوشته است را در ادامه می خوانید؛
بسم الله الرحمن الرحیم
ولا تحسبن الذین قتلو فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون
آنان که در راه خدا کشته شده اند آنها را مرده مپندارید بلکه آنان زنده اند و روزی آنها نزد پروردگارشان می باشد.
اکنون که در این راه قدم میگذارم نه برای انتقام بلکه برای خدا و برای احیاء اسلام و قران . هر تیری که بطرف دشمن نشانه روم بخاطر خدا و هر تیی که بسویم آید برای رضای خدا. من خود آگاهانه این راه را انتخاب نموده راهی که حسین (ع) برای خویشتن انتخاب نمود.
و اما سخنی با مادرم؛
مادرم بر خود ببال و افتخار کن که یگانه فرزندت را در راه خدا دادی همچو مادر وهب شیردل و صبور باش. جامه نو بپوش و شادی کن و بر سر مزارم شیرینی تقسیم کن چون یوم ندارد در شب زفاف دامادی گریه کرد. مادرم خواهرانم را جمع کن و شادی کنید و برای من گریه نکنید.
و اما خواهرانم؛
که همچون دایه ای مهربان و دلسوز برایم بودید من از شما خجالتم چون شما بسیار زحمت مرا کشیدید و برایم محبت داشتید و مرا همچو فرزند خویش با شیره جانتان پروریدید برایم گریه نکنید. از برای من شادی کنید و جامه های نو بپوشید زیرا تنها برادرتان داماد شده دامادی که خلعت دامادی کفن و حنای عروسیش خون و حجله زفافش قبر و چه عروسی بهتر از این که جوانها همچو قاسم بن الحسن عروسی کنند. امیدوارم که برادری خوب برای خواهرانم و فرزندی لایق برای مادرم بوده باشم.
و اما سخنی با برادرم؛
برادر عزیز و مهربانم که همچو پدری مهربان و دلسوز برایم بودی و هرگز نگذاشتی غم بی پدری را حس کنم برادرم اگر خبر شهادت تنها برادرت را شنیدی صبور باش جامه نو بپوش دوستانم را جمع کن و بین آنها شیرینی تقسیم و به آنها بگو تنها برادرم داماد شده. برادرم من این راه را آگاهانه انتخاب کرده ام و در انتخاب آن اجباری نبوده است. من راه حسینیان را انتخاب کرده ام از برای مکتبم و ملتم و مملکتم. امیدوارم برادر خوبی برایت بوده باشم. برای همه شما طلب صبر و استقامت از پروردگار خواهانم.
