در شهادتم لباس «نو» بر تن کنید/ شهادت یک نوع «سعادت» است

شهید علیرضا فتوحی بافقی در ششم اسفند ماه 1360 نامه ای نوشته است که در ادامه می خوانید؛

« بسم رب الشهدا »

سلام به رهبر کبیر امت: سلام به ملت شهید پرور و درود بر شهیدان راه حق اینجانب علیرضا فتوحی که خداوند متعال دوباره قسمتش کرده که به جبهه جنگ یعنی نبرد حق با باطل رفته و از خداوند می خواهیم که هر چه زودتر این جنگ را با پیروزی سربازان حق علیه باطل به پایان برساند و هر چه زودتر فرج امام زمان (عج) را نزدیک کند.

من از مادر ، پدر و کلیه فامیلها و دوستان و آشنایان می خواهم که اگر خداوند متعال خواست و قسمت داشتیم که شهید بشوم و از کلیه نامبردگان می خواهم که برای من عزاداری نکنند و لباس های نو خود را بر تن کنند چون این یک نوع سعادت است که نصیب من شد.

و از شما می خواهم که مادرم مانند زینب صبر داشته باشد مادری که سالها زحمات من را کشید تا به اینجا رسانیده ام و تنها یار و مونس او بوده ام. می خواهم از او که هیچ گونه نگرانی برای خودش از طرف من بوجود نیاورد و ان شاء الله که مادر، پدر و کلیه فامیلها و دوستان و آشنایان که مرا حلال کنند و از مادر خود می خواهم که راه ما را ادامه دهد و اسلحه بر دوش گیرد و راه من را دنبال کند.

من چیزی ندارم ولی خوب هر چیز دارم از مادرم خواست استفاده کند در غیر اینصورت برای جنگ زدگان بفرستد و از پدرم می خواهم که مادرم را زیاد اذیت نکند و بگذارد تو حال خودش باشد و از کلیه فامیلها می خواهم که مادرم را تنها نگذارند.

به امید پیروزی سربازان حق علیه کفر