در زندگیتان راه حق و حقیقت را پیشه بگیرید

شهید قاسم مسجودی در هشتم اسفند 1365 ساعت یازده شب وصیت نامه ای نوشته است که در ادامه می خوانید؛

بنام آنکه جان را فکرت آموخت

بسم رب الشهداء والصدیقین

با سلام به پیشگاه آقا امام زمان (عج) روحی و ارواحنا الفدا و نائب بر حقش امام خمینی و با درود به ارواح طیبه شهدای اسلام و شهدای محل مان خصوصاً دو شهید بزرگوارمان ...و مصطفی عزیز و با سلام به خانواده گرامی.

اکنون که لطف خداوند حالم گشته و سعادت شهادت را نصیب این بنده گناهکار نموده است از شما پدر و مادر عزیزم و همچنین خواهران و برادرم و کلیه اقوام تقاضا دارم که در مرگم بی تابی نکنید و نگران نباشید چون خدا این بنده حقیر گنهکار را پذیرفته است و همیشه این آیه شریفه را انا لله و انا الیه راجعون را زمزمه کنید و صبور باشید چون (ان الله مع الصابرین) خداوند صبرکنندگان را دوست می دارد.

پدرم و مادرم می دانم که من در حق شما فرزندی نکردم و هرگز نتوانستم فرزندی نیکو براییتان باشم و هیچگاه نتوانستم قطره ای از زحمات و مهربانیهای شما را که مانند اقیانوسی بیکران است را جبران نمایم و هیچگاه نتوانستم قدرتان را بدانم و اکنون که بسوی معبود شتافتم تقاضای عاجزانه این حقیر این است که من را حلال نمائید و مرا ببخشید تا اینکه خیالم آسوده گردد و مبادا بخود غصه راه دهید که فرزندتان کشته شده است فرزندتان برای آزادی راه کربلا و برای رضای خدا پا به این عرصه گام نهاد تا اگر شما پدر و مادرم برای زیارت مولایم حسین رفتید رو سپید باشید.

و اما خواهران عزیزم و برادرم محمود این حقیر نتوانستم حقی را که شما ب من داشتید را ادا نمایم امیدوارم که مرا ببخشید و حلالم کنید و امیدوارم که همیشه در زندگیتان راه حق و حقیقت و عدالت و سعادت را پیشه نمائید و همواره دلهایتان به یاد خدا باشد.

پدر و مادرم :

از کلیه اقوام و آشنایان و دوستان برای من حلالیت بطلبید و هر کس که از این حقیر چیزی طلب دارد به او واگذار نمائید و بدانید که تمام دوستان من همانند فرزندتان برای شما می باشند.

پدرم و مادرم جنازه مرا از ابتدای خیابان شهادت تشیع نمائید و جنازه ام را به داخل منزل ببرید تا برای آخرین بار از آن مکان وداع گویم و جنازه ام را تا آنجا که امکان دارد بغل مزار مصطفی یا محمود دفن نمائید و نماز مرا در سر کوچه مان برگزار کنید.

پدرم و مادرم هر گاه خواستی برای من گریه بر مظلومیت مولایمان حسین (ع) و یارانش گریه کنید و بر اسیری اهل بیت (س) آنهم در خانه چون نمی خواهم دل دشمنان امام را شاد کنید.

در آخر برای همگی تان از ایزد متعال طلب صبر جمیل و اجر را دارم و موفقیت همگی تان در طول زندگی همراه با یاد خدا. انشاءالله آنان که رفتند کاری حسینی کردند و آنان که ماندند باید کاری زینبی بکنند وگرنه یزدی اند.

والسلام علی من التبع الهدی / به امید ظهور آقا مهدی ( عج ) / و باز شدن راه کربلا

دست بوست و دعاگوی همگی تان : قاسم مسجودی