نگاهی به زندگی شهید «نوروزعلی رحمانی»
به گزارش نوید شاهد شهرستان های استان تهران؛ شهید نوروز علی رحمانی در سال 1346 در یکی از روستاهای شهرستان هترود استان آذربایجان شرقی در خانواده ای مذهبی چشم به جهان گشود در دامان پر مهر مادری عاشق اهل بیت رشد و پرورش یافت تا سال سوم دبستان را در روستای محل تولد به مدرسه رفت و در سال 1355 به همراه خانواده به تهران مهاجرت کرد.
در ماههای اوج گیری انقلاب اسلامی در سال های 56 و 57 او هنوز در سنین نوجوانی بود ولی به همراه پدر و برادران در مراسمات مذهبی و هیئت های عزاداری حسینی حضوری فعال داشت. از سال 58 در بسیج پایگاه شهید منتظری مسجد چهارده معصوم فعالیت خود را آغاز کرد.
با آغاز جنگ تحمیلی در حالیکه بسیجی بود و پس به طور تکمیلی در پادگان شهید با هنر کرج سپری کرد که این آموزشها همراه با کسب مهارت های ویژه برای حضور در مأموریت های خاص بوده است. شهید رحمانی از آغاز جنگ بارها با عضویت بسیج در مناطق عملیاتی غرب و جنوب حضور یافت.
در سال 1361 پس از گذراندن آموزش نظامی به کردستان و قرارگاه حمزه ی سید الشهداء اعزام شد و هجده ماه را در مأموریت های نظامی در بعضی مناطق سپری کرد. پس از آن ماهها به مناطق عملیاتی غرب مانند سرپل ذهاب و پادگان ابوذر اعزام گردید.
در عملیاتهای والفجر دو و سه شرکت کرده ودر مدت پنج ماده دو بار از ناحیه ی ران و کتف مورد اصابت ترکش خمپاره قرار گرفته و مجروح شد. پس به عضویت رسمی در آمده و در سال 64 مدت سه ماه را در مناطق عملیاتی غرب گذرانید.
در سال 1365 به همراه چند تن از همرزمانش از جمله شهید محمد شیروانیی از پایگاه سپاه پاسدارن انقلاب اسلامی اسلامشهر به لشکر ده سید الشهداء (ع) اعزام گردید. و با همرزمانش در اطلاعات عملیات این لشکر مشغول انجام وظیفه گردید. و در مناطق عراق و عملیات های کربلای چهار و کربلای پنج شرکت نمود.
به پاس رشادتهایش در عملیات کربلای پنج از او تقدیر به عمل آمد. و قهرمان این عملیات در لشکر سید الشهداء نامیده شد. در سال 66 به همراه نیروهای این لشکر به منطقه ی عملیاتی ماووت عراق انتقال یافت و در دهم تیر 1366 در این منطقه در حین تردد به خطوط رزمی وسیله ی نقلیه و همراهانش مورد اصابت گلوله کاتیوشا قرار گرفته و به آرزوی دیرینه ی خود یعنی شهادت در راه خدا نائل آمد . پس ز مدت 6 روز او و همراهان شهیدش شناسایی شدند.
شهید در طول جنگ هر بار برای مرخصی یا پس از بستری
برای مداوات مجروحیت به منزل مراجعت می کرد مورد استقبال مشتاقانه پدر و مادر و
نزدیکان قرار می گرفت که جمعاً در طی این رفت و آمدها بیست و هفت بار برای او قربانی سر
بریدند.
منبع: مرکز اسناد اداره کل
بنیاد شهید شهرستان های استان تهران
