شکرگزاری به رسمِ دانش آموز شهید «قاقی»

وصیت نامه شهید محمد رضا قاقی را در سالروز شهادتش می خوانید؛

«بنام خداوند بخشنده مهربان»

به نام خدا قسمت کوچکی از داستان زندگی خود را شروع می کنم الحمدالله که تا به این سن رسیدم هیچ شکست نخوردم فقط شکستی که خودم از روی سادگی یا به هر نحوی که بود با کسی آشنا می شدم و بعد چند وقت تا دوست تازه ای که پیدا می کردند مرا ول می کردند این برای دومین بار است که شکست دوستی را خوردم یادم است که پدرم می گفت دوست نااهل آدم را به پای دار می برد رضا چشم و گوش را باز کن تا کمین دوست ناباب را نخوری.

خدایا الحمدالله و در پناه خودت دیگر می خواهم سنگین رفتار کنم با دیگران اخلاقم خوب باشد و دوست که می خواهم انتخاب کنم اطلاعاتی کسب کرده و بعد دوست را انتخاب کنم خدایا مرا ببخش و اخلاق مرا خوب کن حواس مرا جمع کن تا راهم را انتخاب کنم و گول دوست ناباب را نخورم.

خدایا نماز می خوانم، به نماز جماعت می روم، در راه خدمت به اسلام پا نهادم و در جبهه بسر می برم و خیلی تو را شکر می کنم. خدایا هر کس در زندگی یک سختی دارد، از مشکلات با صبر بگذریم. خدایا خوبم کن و خوبیهایم را بهتر کن. خدا من فقط دوست دارم مرا به راه راست هدایت کنی، خدایا روزی صد هزار مرتبه شکرت می کنم و بر اثر این شکر و نعمت فراوان که به من دادی باز هم شکرت می کنم. خدایا اگر من بدم دوستان مرا دور کن از من. اگر باز هم بدم کسی را برای من انتخاب نفرما.اول باید تو را می شناختم بعد با تو دوست می شدم خدایا خدایا من دوست ناباب نمی خواهم.

ما پیروان کعبه روح خدائیم *** پیر و جوان دلباخته قبر حسینیم

از جان فرمانبر پیر خمینیم*** صلوات بر امام امت

عشقت آخر بدنما را به سوی دار کشید *** بدنمان را بسوی کوچه و بازار کشید

حسین جان کربلا کربلا

منبع: مرکز اسناد اداره کل بنیاد شهید شهرستان های استان تهران