شهيد احمد شعبانی: انقلاب را که ثمره خون هزاران شهید است حفظ کنید
به گزارش نوید شاهد شهرستان های استان تهران؛ شهيد احمد شعبانی كلوری/ یکم فروردین 1341، فرزند حسین در خانواده ای مذهبی و از قشر متوسط جامعه در بندر انزلی ديده به جهان گشود. وی تحصيلات خود را تا مقطع ديپلم ادامه داد . ايشان در سن بيست سالگی و در بندر انزلی ازدواج كرده و صاحب يک فرزند دختر می باشد. شهيد احمد شعبانی كلوری پس از ازدواج در واحد فرهنگی سپاه انزلی به عنوان پاسدار مشغول به فعاليت شد. وی از همانجا عازم جبهه های نبرد حق عليه باطل جنوب كشور گرديد و سرانجام در تاريخ بیست و چهارم دی 1365 در عمليات كربلاي پنج در شلمچه بر اثر اصابت تركش خمپاره از ناحيه سر مجروح و سپس به درجه رفيع شهادت نائل آمد.
فرازی از وصیت نامه شهید «احمد شعبانعلی کلوری» را در سالروز شهادتش می خوانید؛
بسم الله الرّحمن الرّحيم
إن الذين هاجروا و جاهدوا في سبيل الله و الله غفور رحيم
آنان كه به دين اسلام گرويدند و از وطن خود هجرت نموده و در راه خدا جهاد كردند اينان اميدوار و منتظر رحمت خدا باشند كه خدا بر آنها بخشاينده و مهربان است.
بايد كه ندای عاشقی ساز كنم راهی به ديار عاشقی باز كنم *** وقت است مرا كه بال و پر بگشايم از محبس تنگ سينه پرواز كنم
بايد كه به سوز عشق لايق بشوم آزاد ز زنجير علايق بشوم *** بگذار مرا دل كه دگر فرصت نيست فرض است كه همتای شقايق بشوم
با درود به روان پاک شهدای اسلام و رهبركبير انقلاب اسلامي خدای را سپاس كه اين توفيق نصيبم گرديد تا در جبهه حق عليه باطل و نور عليه ظلمت حضور داشته و ديدم را نسبت به انقلاب و خونهای ريخته شده ادا نمايم ، بار الها راضيم به رضاي تو و تسليم به امر تو ، (الذين اذا اصابتهم مصيبه قالوا انا لله و انا اليه راجعون) آنانكه چون به حادثه سخت و ناگواری دچار شوند صبوری پيش گرفته و گويند ما به فرمان خدا آمده و به سوي او رجوع خواهيم كرد.
اين وصيت نامه را كه اكنون در حال نوشتن هستم ساعت دوازده نيمه شب مورخ بیست و پنجم آذر 1365 می باشد لحظاتی است كه هر آن امكان دارد به خط مقدم برويم لذا بر خود واجب دانستم چند نكته ای را به عرضتان برسانم:
زندگی دنيايی همانطور كه می دانيد مي گذرد و چيزی كه برای انسان می ماند اعمال نيكش است و انتخاب راه صحيح و ما نيز كه راه جهاد در راه خدا را انتخاب كرديم وضعيت ما مشخص نمی باشد و هر آن كوچ كردن از دنيای ظاهری می باشد.
جهت رفتن به دنيای حقيقی و حالا كه راهمان را انتخاب كرديم و به سوی معبود می رويم و شما همسرم از كمترين فرصت حداكثر استفاده را جهت مطالعه و ياد گرفتن كلام خدا بنما و دخترم راضيه را فراموش نكن دوست دارم خيلی مؤدب بزرگ شود.
و به دانشگاه قسمت پزشكي برود اگر دخترم بزرگ شد و از من پرسيد حقيقت امر را برايم بگو توضيح بدهم كه زماني تو سه يا چهار سال بيشتر نداشتی پدرت به جبهه رفت تا با كسانی كه به كشورمان هجوم آوردند نبرد كند و از كشور بيرون نمايد و طريقه شهيد شدنم را هم بهش توضيح بده من دوست دارم.
دخترم با افتخار بگويد من دختر كسی هستم كه در جبهه های حق عليه باطل جنگيد و شهيد شد و شما همسرم تقاضا دارم حداكثر صبر را كه انبياء فرمودند در شهيد شدنم بنماييد هيچ وقت به خصوص در بين كسانی كه نمی فهمند شهادت يعني چه اظهار ناراحتی و ضعف نكنيد هميشه خودتان را خانواده يك شهيدی بدانيد.
كه شهادت او باعث افتخار و سربلندی گشته است و شما پدر و مادر گرامی همنطور كه شماها از بنده بهتر مي دانيد زندگی دنيايی فانی است و همه چه دور چه نزديک به سوي مرگ خواهيم رفت و حقير نيز چنين فرصت گرانبهايی نصيبم شده و جانم را در راه هدف و در راه انقلاب و اسلام فدا كردم اولاً باعث افتخار شما ثانياً باعث شهادت خود گشته و پاكي گناهان ، البته اگر خدا قبول نمايد.
در طی مدتی كه در جبهه بودم همش سعی می كردم با تلفن و نامه هايم شما را خوشحال كنم چون نمی توانستم ناراحتی شما را ببينم و الآن هم كه اين نامه را مي خوانيد فرزندتان در درون قبر است و بياييد برای رضای خدا هم كه شده ناراحت نباشيد شكر خداي را كنيد كه در اين برهه از زمان قرار گرفته و پدر و مادر يک شهيد هستيد اميدوارم در اين زندگانی اگر از حقير ناراحتی ديديد مرا ببخشيد و عفو نمائيد در ضمن از خواهرانم طلب عفو و بخشش می نمايم.
مؤمنين و بندگان خدا وصيت به معنای سفارش و توصيه كردن است و من تنها توصيه ای كه دارم اين است انقلاب را كه ثمره خون هزاران شهيد و معلول و مجروح می باشد در همه حال ياری نمائيد.
و السلام علی من التبع الهدی/ احمد شعباني منطقه جنگی جنوب / بیست و پنجم آذر 65
خدايا خدايا تا انقلاب مهدي خمينی را نگه دار
