آنان که ماندند باید کاری زینبی کنند
به گزارش نوید شاهد شهرستان های استان تهران؛ شهید مصطفی شیبانی/ چهاردهم شهریور 1346، در شهرستان ورامین دیده به جهان گشود. پدرش حسینعلی، کشاورزی می کرد و مادرش خانم صاحب نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. سال 1364 ازدواج کرد و صاحب یک پسر شد. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. بیست و هفتم اردیبهشت 1367، در ماووت عراق بر اثر اصابت ترکش به سر، شهید شد. پیکر وی را در حسین رضای زادگاهش به خاک سپردند.
فرازهایی از وصیت نامه سردار شهید مصطفی شیبانی را در سالروز شهادتش می خوانید؛
به نام آن خدایی که مارا آفرید و برای هدایت ما پیامبرانی فرستادکه راه ظلمت و روشنایی را به ما بشناسانند و به نام آن خداوند غفار و ستاری که بر مسلمانان منت نهاده و پیامبر گرامی اسلام را سرور ما قرار داد و باز بر ما منت نهاد علی و فاطمه و یازده فرزند ایشان را بر ما سرور نمود باز بر اهل ایران منت نهاد و چنین رهبری از ذریه پاک حضرت حسین بن علی(ع) را در این سرزمین خلق نمود که اینگونه قلبهای خواب و خمود را بیدار نمود.شکر خدایی را که بر من حقیر و ذلیل و گنه کار منت نهاد و این بنده عاصی را در بین سربازان امام زمان حضرت مهدی (عج) جای داد و شکر آن خدایی را که چنین مرگی را نصیب این بنده حقیرش کرد این را بگویم نه تنها من بلکه کلیه آن عزیزانی که پای در این عرصه می نهند چه سالم به وطنشان بر می گردند و چه کسانیکه در این ره به خون خود می غلطند آگاهانه پای در این میدان نهاده اند و حتی حاضرند مانند سرورشان امام حسین (ع) و یاران با وفایش در راه آن هدفی که حسین بن علی (ع)داشت قطعه قطعه گردند و هیچ سختی دراین راه برای این عزیزان معنی ندارد .
چون همانطور که گفتم این عزیزان راهی را که در آن پای نهاده اند آگاهانه و با شناخت کامل است انشاءا... که همه آن عزیزانی که سالم به اوطانشان بر می گردند اجر شهید و آن دلیر مردانیکه به شهادت میرسند با حسین (ع) و یارانش محشور گردند و این را بگویم که آنان که رفتند کاری حسینی کردند و آنان که ماندند باید کاری زینبی کنند وگرنه یزیدی اند .
امیدوارم که منظورم را فهمیده باشید منظورم این است که مبادا خدای ناکرده پشت به امام کنید و جز یزیدیان قرار بگیرید .
و آن دنیا جلوی رسول الله و علی وزهرا و فرزندان زهرا و خانواده شهدا سربزیر باشید مبادا با کاری که می کنید دل خانواده های شهدا ومفقود الاثران وآن عزیزانی که عضوی ازبدنشان را دراین راه از دست داده اند بشکنید البته مواظب باشید غیرازشعاردرعمل هم ثابت کنید که یار امام هستید و اما پدرومادرعزیزم می دانم داغ فرزند سخت است و بیست و چند سال زحمت کشیدید و بعد هم جنازه خون آلود او را دیدید اما این را بگویم که تمام انسانها بدون استثنا باید از این دنیا بروند همانطور که خداوند تبارک و تعالی در قرآن کریم می فرماید: " کل نفس ذائقه الموت" هر نفسی(انسانی) باید شربت مرگ را بچشد. فکر نمی کنم نزد خداوند تبارک و تعالی شخصی از حضرت رسول اکرم به وی نزدیکتر باشد ، میبینم که ایشان هم از دنیا می روند و در دل خاک جای می گیرند . البته این را بگویم که مرگ یعنی اول زندگی ابدی .
همانطور که خداوند در قرآن می فرماید" ولاتحسین الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون" گمان می کنید آن کسانیکه در راه خدا کشته می شوند(شده اند) مرده اند ، بلکه زنده اند و نزد پروردگارشان روزی می خورند امید که چنین مقامی را هم به ما عطا فرماید و در ادامه مطلب بگویم که من به دست شما امانتی بودم و از شما خیلی تشکر میکنم که به من چنین شیر و لقمه ای دادید که به این راه کشیده شوم همانطور که شاعر می گوید "من غم مهر حسین با شیر از مادر گرفتم" امیدوارم با چنین فرزندی که تربیت کردید و تقدیم اسلام کردید خدا از شما راضی باشد
تاریخ: ششم تیر 1365/ روز جمعه/ ساعت یازده و بیست دقیقه صبح
