عمل به وظیفه راه رسیدن به سعادت است
به گزارش نوید شاهد شهرستان های استان تهران؛ شهید علیرضا کروبی/ شانزدهم اسفند 1347، در شهرستان تهران به دنیا آمد. پدرش خلیل و مادرش اکرم نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. نوزدهم تیر 1365، در مهران توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت گلوله به دست و کتف، شهید شد. پیکر او را در گلزار شهدای روستای ده امام تابعه شهرستان پاکدشت به خاک سپردند.
وصیت نامه ناب از «شهید علیرضا کروبی» به یادگار مانده است که در ادامه می خوانید؛
بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا اباعبدالله ... اسلام علیک یا بن الرسول الله ... با سلام و درود به امام زمان(عج) و با درود بر امام عزیز و خانواده شهدا اینانکه فرزندان خود را هدیه به این اسلام و انقلاب عزیز نمودند.
اما بعد من خود را لایق شهادت نمی دانم چه رسد به اینکه وصیت کنم به عنوان وصیت یک شهید. ولی من در اول وصیت نامه ام این زمزمه را بر لب دارم یا کریم یا رب (شاید مولا کرمی بر حال این حقیر بکند). ای پرودگار من ای مولا و معبود یگانه من این فیض عظیم (شهادت) را و این نعمت گرانبهایت را نصیبم گردان. گر چه من لیاقت آن را ندارم.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اسْمَعْ دُعَائِی إِذَا دَعَوْتُکَ وَ اسْمَعْ نِدَائِی إِذَا نَادَیْتُکَ وَ أَقْبِلْ عَلَیَّ إِذَا نَاجَیْتُکَ فَقَدْ هَرَبْتُ إِلَیْکَ وَ وَقَفْتُ بَیْنَ یَدَیْکَ مُسْتَکِینا لَکَ مُتَضَرِّعا إِلَیْکَ رَاجِیا لِمَا لَدَیْکَ ثَوَابِی وَ تَعْلَمُ مَا فِی نَفْسِی وَ تَخْبُرُ حَاجَتِی وَ تَعْرِفُ ضَمِیرِی/ مناجات شعبانیه
ای خدای بزرگ درود فرست بر محمد و آلش و اجابت کن دعای مرا و هر گاه تو را ندا کنم ندایم را بشنو و چون با تو مناجات کنم به حالم توجه کن که من به سوی تو گریخته ام و در حضور حضرتت ایستاده ام، در حالی که به درگاهت به حال پریشانی تضرع و زاری می کنم و به آنچه نزد توست چشم امید دارم، تو از دلم آگاهی و حاجتم را می دانی و ضمیر مرا می شناسی.
ای خدای بزرگ؛ اگر تو مرا خار کنی و مرا ذلیل و سست گردانی چه کسی مرا یاری خواهد کرد. پروردگارا، اگر من لایق رحمت و لطف و عنایتت نیستم، خدایا اگر من لایق پرستش و عبادت تو نیستم. تو لایق که بر من فضل و کرم بخشی.
پروردگارا؛ می دانم که مهربانترین مهربانانی، می دانم که صبر تو زیاد است. می دانم که تو خیلی آمرزنده و آمرزش کننده هستی. خدایا راضیم به رضایت، خدایا هر چه که رضایت توست و هر چه که تو می خواهی و هر چه را که تو آن را نهی کنی، من راضی به رضایت تو هستم.
پروردگارا؛ در آن عالم من راهم با این بسیجیها، با این دل خسته ها، با این عاشقها، با این دریا دلها، اینهایی که تمام امیدها را بریدند و دل به تو بستند، با اینها محشور بگردان و لیاقت شهادتت با شناخت و معرفت نصیبم بگردان.
و چند وصیت به شما ملت مسلمان دارم؛ که همیشه گوش به فرمان امام باشید و جبهه ها را خالی مگذارید و صبورانه با مشکلات مبارزه کنید و همان طوری که شهدا مبارزه کردند و رفتند.
ولی چند وصیت به تو ای پدر و مادر عزیزم دارم؛ به والله من نمی دانم چطور قلم بر دست گرفته ام و بخواهم از زحمتها که به پای من کشیدید و صبری که از دوری من تحمل کردید چطور قدردانی کنم.
و اینها همه را جز خداوند متعال اجر و پاداش نمی توان داد. ای پدر و مادرم همان طوری که خداوند رحمان مهر شما را نسبت به فرزند زیاد کرده، مهر فرزند راهم نسبت به پدر و مادر زیاد کرده.
ای پدر و مادر جان به والله قسم اگر دنیا را هم به من می دادند من حاضر به دوری از شما عزیزان نبودم ولی چه کنم که همان کسی که این مهر را به ما داده وظیفه ای هم برای ما تعیین کرده و اگر ما به این وظیفه عمل کنیم راه سعادت است.
و غیر از این گمراهی و نافرمانی خدا است. من می دانم که دوری فرزند و رفتن فرزند سخت است، برای پدر و مادر، ولی ما پیرو این ائمه اطهار(ع) هستیم. چقدر این عزیزان مصیبت کشیدند.
من نمی گویم گریه مکنید، گریه کنید ولی به خاطر این امامان گریه کنید که چقدر آقا اباعبدالله مصیبت کشید و صبر کنید که زینب (س) چقدر صبر کرد.
مبادا با رفتن من کمی روحیه تان ضعیف شود و برایم دعا کنید که خداوند این هدیه را از شما قبول کند و من را هم باید ببخشید که در حق شما عزیزان کوتاهی کردم.
و در آخر می خواهم که برای این حقیر حجله نگذارید. به جای این کارها، زحمت بکشید بر اینکه در منزل یا در جای دیگر روضه چهارده معصوم و امام حسین(ع) و زیارت عاشورا و دعای توسل و دیگر دعاها که ارزش هر کدام را علما فرموده اند بگذارید.
و در آخر از همه برای من حلالیت بطلبید.
والسلام/ علیرضا کروبی/ بیست و ششم اردیبهشت 1365
نشد یکبار از نزدیک روی ماهت را ببینم *** عاشق شدم دورا دور از حق گوئیت
خوشم آمد از طرز گفتن و بیاناتت *** هل من ناصر ینصرنی
امام جان، جانم به فدایت
