شهید رحمان کثیری؛ برای احیاء اسلام و قران پا در میدان «جنگ» می گذارم

نوید شاهد شهرستان های استان تهران؛ شهید رحمان کثیری/ بیست و یکم اردیبهشت 1346، در شهرستان تهران چشم به جهان گشود. پدرش کریم، مغازه دار بود و مادرش فاطمه نام داشت. دانش آموز چهارم متوسطه بود. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. سیزدهم فروردین 1365، در فاو عراق بر اثر اصابت ترکش خمپاره به سر، شهید شد. مزار وی در بهشت زهرای زادگاهش واقع است.

فرازهایی از وصیت نامه شهید رحمان کثیری را در ادامه می خوانید؛

بسم الله الرحمن الرحیم

و قاتلوهم حتی لا تکون فتنه

بکشید دشمنان خداوند را تا اینکه فتنه از بین برد. به نام خداوند مهربان و با درود به خمینی روح خدا و یاور مستضعفان «گمان نبرید کسانی که در راه خدا کشته می شوند مرده اند بلکه زنده اند و در نزد پروردگارشان روزی می خورند.» اکنون که در این راه قدم بر گذارم نه برای انتقام بلکه برای احیاء اسلام و قران است.

هر تیری که بطرف دشمن نشانه می رود بخاطر خدا و هر تیری که بسویم می آید برای رضای خداست من خود این راه را آگاهانه انتخاب کرده ام و این راهی است که امام حسین ( ع ) انتخاب کرد.

خدا را شکر که به من توفیق عنایت فرمود که تحت فرمان ولی فقیه برای خدمت به اسلام و مسلمین در جبهه جنگ شرکت نمایم و قلب سیاه گرفته ام را با گلوله های آتشین دشمن سیقلی بخشم و چهره خجل و شرمنده از گناهانم را به خون سرخ بشویم و با سر و روی آغشته بخون که بهترین زینتها و آرایشهاست .

وصیت نامه شهید رحمان کثیری

و ما با آن کسانی جنگدیم که جکومت و ولایت الهی را ناجوانمردانه غصب نموده و طاغوتها را بر سر مردم حاکم کردند خود را تسلیم اوامر او نائید و برای سفر آخرت توشه بردارید و بدانید که شرط ولایت رهبری است.

خدا شناختن و پذیرفتن ولایت فقیه باشید و در غیر این صورت حتماً گمراه و گرفتار خواهید شد قدر امام را بدانید و به وظایف شرعی و قانونی خود مو به مو عمل کنید. گوش به فرمان امام باشید. وجود امام از نعمتهای خاص الهی است . کاری نکنید که خدا شما را از این نعمت محروم نماید که دیگر حسرت و تاسف خوردن سودی ندارد.

ای پدر و مادر

عزیزم شما شاید پس از شهادتم ناراحت شوید از کلیه خواهرانم بخصوص اشرف خداحافظی کنید و بگویید که اگر با آنها تندی کردم و آنها را ناراحت کردم مرا ببخشید و از اعظم هم معذرت می خواهم و امیدوارم که مرا ببخشد و از طرف من روی اشرف را ببوسد.

برادر عزیزم برادر بزرگم می بخشید و مرا حلال کنید که بدون دیدن شما از خانه رفتم برادر کمک پدر و مادر باش تا در جلوی مردم ناراحت و نبودن من در خانه را احساس نکنند. زیرا ناراحتی آنها ناراحتی من است .

از طرف من از برادرم رحمت خداحافظی کنید و بگویید مرا ببخشد چون او را خیلی آزار و اذیت کردم

منبع: پرونده فرهنگی شهدا/ اداره هنری، اسناد و انتشارات/ شهرستان های استان تهران.