فراز هایی از وصیت نامه عاشورایی شهید فریبرز امیرکاویانی

به گزارش نوید شاهد شهرستانهای استان تهران:شهید فریبرزامیرکاویانی در فروردین سال 50 درشهرستان  تهران  چشم به جهان گشود. وي تحصيلات خود را تا سوم راهنمایی  ادامه دادودر سن 11سالگی پدر خود را در یک حادثه رانندگی در جاده ساوه از دست داد و شهید بزرگوار به عنوان فرزند بزرگ در کنار تحصیل به کار سیم کشی برق ساختمان نیز مشغول به کار بود  و پس ازآن از طریق سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران به عنوان بسیجی راهي جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل شد. ودر منطقه شلمچه در سن 15سالکی ضمن درگيري با دشمن و رشادت‌هايي فراوان از خود، سرانجام بر اثر اصابت ترکش دشمن بعثی عراق به سر ایشان ،مجروح و به بیمارستان لقمان حکیم تهران اعزام و پس از عمل جراحی توسط دکتر متخصص مغز و اعصاب و عدم نتیجه بر اثر جراحات وارده در تاریخ هجدهم بهمن 1365به درجه‌ي رفيع شهادت نائل آمد.          

(وگمان نبرید کسانی که کشته می شوند در راه خدا مرده اند بلکه آنان زنده اند و در نزد خدا روزی می خورند) (قران کریم )
با سلام به آقا امام زمان و با درود بر روان پاک شهیدان اسلام وبر امام عزیز آن پیر روحانی که همچون شمعی است که در محفل عالم می سوزد و انسانهای اندیشمند و دانا از وجود پاکش بهره مند شد و با پیروزی رزمندگان اسلام بر کفر ستمگر و دشمنان دین اسلام و کتاب عزیزمان قران چند کلمه بعنوان وصیت با ملت وخانواده  ام از طریق برگه کاغذ به صحبت می نشینم.

ملت عزیز ما می دانند که ما این پیروزی را با بهای سنگینی به دست آوردیم . وباید به نگهداری آن بپردازیم شما می دانید که ما چه خونهایی  در سالهای چهل ویک و چهل ودو و در سالهای 56 و57 دادیم و چه عزیزایی که در زیر شکنجه های بی صفتان ساواک به این انقلاب هدیه کردیم . ای مردم شما می دانید در این چند سال جنگ با عراق چه خون هایی که در پای این درخت نو پای اسلام که در سرزمین ما روئیده است ریخته شده و حال که این درخت باغبان پیری دارد با نام امام خمینی می خواهد ببار ببخشد باید یاری اش کرد بله ما باید دنباله رو امام حسین و هفتاد ودو تن و هر روز مان یوم العاشورا و هرجا که هستیم عرض کربلا باشد و باید مادرانمان وهمسرانمان زینب ومعلولین و مجروحین ما حضرت زین العابدین و کودکان ما علی اصغر وونوجوانان ما حضرت قاسم و جوانان ما علی اکبر و پیران ما حبیب بن مظاهر باشند همانطور که هستند و ثابت کردند.

 شما کجای دنیا سراغ دارید ارتشی که جوانان ونیروهای آنان 15و16و17 ساله باشد آنچنان سیلی محکمی به دشمن بزنند که توان بلند شدن نداشته باشند بله این مسائل برای ما باور کردنی است اما برای بعضی کسانی که قلبشان سیاه و دود آلود است هنوز فکر طاغوت در سر دارند و باور آن درد آور است ایها الناس شما اگر تاریخ اسلام را از صدر آن مرور کنید خواهید دید که چگونه همیشه حق بر باطل ستیز بوده البته حق است چه مصیبتها که بر اسلام وارد نکرده چه سختیها که بر اسلام وارد نکردند چه محاصره اقتصادی ها که نکردند چه کشتن ها که نکردند و چه شکنجه ها که نکردند چه تبعید ها که نکردند و چه شایعه ها که نساختند و چه زندانیها که نکردند همه وهمه را شیعه تحمل کرد و تا که به امروز پرچم اسلام به دست ما رسیده و ما باید جهان را در زیر سلطه این پرچم ببریم البته همه آگاهید که ما چه کشته شویم وچه بکشیم پیروزیم ما بایدادای تکلیف بکنیم.

 اما مطمئن باشیم که پیروزیم زیرا پیامبر اکرم فرموده که از سرزمین شرق قومی بپا خیزد و اسلام بر جهان سایه گسترده نماید و روایت است روزی اصحاب با پیامبر نشسته بود و پیامبر رو به اعراب کرد وگفت اگر شما من را یاری نکنید خداوند این امتیاز و این افتخار پرچم اسلام را از شما می گیرد  و به قوم دیگر می دهد یکی از اصحاب پرسید که آن قوم چه کسانی باشند حضرت دست بر شانه سلمان فارسی اسلام گذاشت فرمودند قوم سلمان فارسی ، ما از این روایت می فهمیم که الان پرچم اسلام در دست ماست  وما زمینه ساز انقلاب حضرت مهدی می باشیم  بکوشیم و خون بدهیم سر در راه قران ببازیم تا بتوانیم به یاری خدا از دست استکبار جهانی خارج شویم همانطور که شده ایم وسایر ملل از زیر بار جنایتکاران شرق وغرب وسایر دیو صفتان خارج سازیم  انشا الله .

و اما یکی از مهمترین سخنم با شما این است که خاطره شهدا را فراموش نکنید گر چه آنان فراموش شدنی نیستند و نکند شهیدانی را از یاد ببرید همیشه خاطره شهیدان در جلو چشمانمان باشد همیشه مظلومیت شهدا که در غربت جان دادن شهیدان ورشادت شهیدان و آن دست وپا زدن شهیدان را همیشه جلو چشم شان باشد تا خون همیشه از دست ابر جنایت کاران و عاملان تجاوز در جوش باشد و سعی کند حتما پرچمی را که از دست شهدا بر زمین افتاده برداشته و راهش را تا اخرین قطره خون ادامه دهید ای مردم سختیها را تحمل باید کرد. باید کشته شد. باید شهید ها داد و باید دست وپاها داد تا پخته شویم و بعد از پیروزی خدای ناکرده غرق در غرورها و هوس خود نشویم همانطور که اصحاب در اثر نعمت به بیراهه رفتند و فنا شدند.

در آخر امیدوارم که خداوند عنایتی بفرماید و در فرج امام زمان تعجیل بفرماید خدایا تو را به حضرت مریم خدایا تو را به پهلوی شکسته زهرا خدایا تو را به مظلومیت علی خون شهدا ی اسلام را پایمال مگردان آمین یا رب العالمین و در آخر از شما می خواهم که مرا در جوار شهدا در بهشت زهرای تهران دفن کنید تا شاید به خاطر حرمت شهیدان من هم مورد عفو وکرم خدا قرار گیرم و از مادرم خواهش می کنم  اگر می خواهد امام حسین از او پیش خدا شکایت نکند بیش از حد گریه نکند زیرا امام حسین برای هفتاد دو تن شهیدش زیاد گریه نکرد .