"یوسفعلی" جز عزت اسلام و سربلندی ایران فکر نمی کرد

به گزارش نوید شاهد شهرستان های استان تهران، شهید یوسفعلی برکتی در یکم فروردین ماه 1344 در آغازین روزهای بهار شهیدی از تبار اسماعیل و از نسل ابراهیم از نسلی که پیامبر اکرم(ص) وعده آن را به سلمان فارسی داده بود پا به عرصه وجود گذاشت.

همزمان با طلوع بهار، نشاط و سرسبزی طبیعت، دامن پر مهر مادری حامل فرزندی غیور از یاوران روح الله است و این کسی نیست جز شهید یوسفعلی برکتی، زیبایی اش بسان يوسف و شهرتش برکت با خود آورده است.

او دلاور مردی می شد که امام عزیز(ره) در وصف آنها فرموده شهدا در قهقهه مستانه شان عند ربهم يرزقونند و اذعان کرد که امت ما از مردم مجاور کوفه و مدینه به مراتب بالاترند.

آری! با وجود این جوانان دلاور، چنین مدالی نصیب مردم ایران شده که بعد از باران مخلص امام حسین ای در هیچ کجای عالم چنین مردمی را سراغ نداریم. یوسفعلی مثل همه فرزندان این مرز و بوم، دوران کودکی اش را مشغول تحصیل وتاقطه متوسطه، تحصیلاتش را پشت سر گذشت.

دوران شکوفایی اش مصادف شد با اوج تظاهرات و انقلاب سراسری مردم زجر دیده ایران زمان به سرعت گذشت و هنوز ایران مشغول پاکسازی مناطق مختلف از وجود القاد جدایی طلب و مجاهدین خلق منافق بود که کشور عزیزمان مورد هجوم همه جانبه رژیم بوت عراق به پشتوانه اکثر کشورها غربی و عربی به ویژه آمریکا قرار گرفت.

در زمان حمله رژیم عراق، يوسفعلی فقط پانزده سال داشت و روزشماری می کرد تا به سن قانونی برسد و بالاخره به وصالش دست یافت. در اوایل سال 1362 به عضویت سپاه پاسداران در آمد و پس از گذراندن یک دوره آموزشی سخت و فشرده، لباس رزم بر تن کرد و وارد جبهه های حق علیه باطل شد.

نگاهش عمیق بود. او یه چیزی جز عزت اسلام و مسلمین و سر بلندی ایران و پیروزی سیاه اسلام و نابودی کفر و شرک فکر نمی کرد. دلاوری های او در مناطق عملیاتی، ستودنی و زبانزد است و تا پای جان در عملیات ها در کنار همرزمانش جنگید.

سر انجام در گرمای دوم تیر ماه 1366 در خاک پاک خرمشهر قهرمان، خون مطهرش در پاسگاه زید بر زمین جاری و یکبار دیگر درخت تناور اسلام را سیراب کرد و پس از تشییع باشکوه در مزار شهدای روستای دیدنی و طبیعی و قدیمی وسکاره با مردمانی خونگرم به خاک سپرده و نگینی شد بر انگشتر شهادت شهرستان دماوند و زادگاهش.

_{منبع: کتاب چلچراغ فروزان (زندگی نامه چهل پاسدار شهرستان دماوند)}