شهید "علی حسین امین زاده" مدت ها همرزم شهیدان سرفراز، چمران و کاوه در کردستان بود و بارها مجروح شد. اما این جراحات نه تنها گره ایمان او را سست نمی کرد بلکه بعد از بهبودی با عزمی راسختر به جبهه باز می گشت.

به گزارش نوید شاهد تهران بزرگ؛ شهید عليحســين امين زاده کاهو، بیســتم اسفند 1339 ، در شهرســتان درگز چشم به جهان گشود. پدرش قربانعلي و مادرش پري نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. ازدواج کرد و صاحب دو پسر و یک دختر شــد. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. بیست و ششم مرداد 1367 ، در جزیره مجنون عراق بر اثر اصابت گلوله به شــهادت رسید. مزار او در بهشت زهرای شهرستان تهران واقع است.

شهید علی حسین امین زاده در یک خانه روستایی و در یک خانواده مذهبی به دنیا آمد. دوره کودکی و نوجوانی او در همان روستا سپری شد. او که در خانواده ای تنگدست به دنیا آمده بود، در همان اوان کودکی مادرش را از دست داد و پدرش که شدیدا مریض بود از عهده نگهداری او و خواهر و برادرش برنیامد و مسئولیت نگهداری او و خواهر کوچکترش را که دو سال بیشتر نداشت، مادربزرگش به عهده گرفت. برادر بزرگترش نیز توسط عمویشان بزرگ شد.

بعد از چند سال پدرش نیز فوت کرد و به این ترتیب دوره کودکی و نوجوانی خود را به سختی و تنگدستی سپری کرد. بعد از مدتی او به همراه برادر بزرگش برای کار به تهران آمد و در آنجا بود که با همشهریانشان که سال ها بود علیه رژیم ستم شاهی مبارزه می کردند، آشنا شد و به فعالیت با آنان پرداخت.

برای ادامه مبارزه به مشهد بازگشت و تا زمان پیروزی انقلاب به مبارزه ادامه داد. بعد از انقلاب وارد سپاه پاسداران شد. همزمان با آغاز جنگ تحمیلی به سوی جبهه های حق علیه باطل شتافت. از همان آغاز جنگ تا زمان شهادت در جزیره مجنون حضور داشت. سرتاسر زندگی این شهید سرشار از مبارزه در راه حق بود. او از همان اوایل جوانی در شهر خود به امانت داری و دینداری شهره بود. از او سه فرزند به یادگار مانده که دو پسر و یک دختر می باشند. بعد از فوت همسر شهید، برادر بزرگ علی حسین نگهداری از آنان را به عهده گرفت.

لازم به ذکر است که شهید علی حسین امین زاده در کردستان مدت ها همرزم شهیدان سرفراز، چمران و کاوه بود و بارها مجروح شد . اما این جراحات نه تنها گره ایمان او را سست نمی کرد بلکه بعد از بهبودی با عزمی راسختر به جبهه باز می گشت. او زمانی که بعد از مجروحیت به بیمارستان منتقل می شد برای آنکه مزاحمت برای دوستان و بستگانش ایجاد نکند، هرگز از مجروحیت و بستری شدنش در بیمارستان کسی را مطلع نمی کرد اما بعد از مرخص شدن به دیدارشان می رفت.

منبع: مرکز اسناد بنیاد شهید و امور ایثارگران تهران بزرگ

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده