نماز اول وقتش ترک نمی شد!

به گزارش نوید شاهد شهرستان های استان تهران؛ شهید ایوب تاجیک در هفتم تیر سال 1313 هجری شمسی در یکی از روستاهای ورامین در یک خانواده مذهبی دیده به جهان گشود. پدرش «مصیب» کشاورزی می کرد و از متعمدین روستا بود و به واجبات و مسحبات دینی بسیار پایبند. لذا از همان کودکی در محضر پدر به فراگیری اصول دینی پرداخت و تلاوت قرآن را آموخت. و مادرش زیور نام داشت.

در دوران طاغوت ایشان همواره در محالس سخنرانی واعظ و روحانیون که جهت روشنفکری و آگاهی مردم برپا می شد، شرکت می جست و در فعالیت های ضد رژیم مشارکت فعال داشت. وی کارگر آجرپزی بود و ایشان مقلد امام خمینی بودند و جهت محاسبه ی خمس و زکات سالیانه به قم به محضر ایشان و با برادر بزرگوارشان آقای پسندیده مشرف می گردیده.

در کار خیر و ... نیازمندان همواره پیشقدم بود. نماز اول وقت و تلاوت قرآن در رأس همه ی امور ایشان و یا حرفی ناپسند نشنید. سالها بدون هیچ چشم داشتی را به یاد نمی آوردند که بی نماز شب به جمع رسانده باشد. هرگز کسی از ایشان کلامی دروغ و در طول زندگی پر ثمر خود به پاکی و ایمان شهره عام و خاص بود.

پس از به ثمر رسیدن انقلاب و به فاصله کمی از آن آغاز جنگ تحمیلی، پسر بزرگ ایشان محمدتقی روانه ی جبهه شد و در عملیات فتح المبین به فیض والای شهادت نائل گردید. و از آن پس دوران حضور مستمر ایشان در جبهه آغاز شد.

در ابتدا در پشت جبهه فعالیت نموده و پس از مدتی در خط مقدم دوشادوش دیگر غیور مردان این سرزمین به پیکار با دشمن پرداخت. در چند عملیات شرکت داشتند و یک بار در اثر اصابت گلوله از ناحیه ی ساق پا مجروح گردید.

سرانجام در یکم اسفند 1364، با سمت تک تیرانداز در عملیات والفجر هشت و در فاو در اثر اصابت گلوله در ناحیه ی سر به دیدار پروردگارش شتافت. و مصداق شعری شده همیشه زمزمه می کرد: ای خوشا با فرق خونین در لقای یار رفتی!

اما پیکر مطهرش پس از گذشت حدود ده سال از شهادت، خاک بهشت زهرا را مفتخر به در آغوش گرفتن نمود! از برجسته ترین صفحات اخلاقی ایشان که همواره در خاطره ی نزدیکان وی جاوید است، پای بند ایشان به اصول اخلاقی اسلامی است آنچنان که هرگز لب به غیبت نمی گشود و حاضر به شنیدن غیبت از زبان دیگران نمی شد.

منبع: مرکز اسناد اداره کل بنیاد شهید شهرستان های استان تهران