شهید حجت الله گل محمدی؛ شما پشتوانه انقلاب هستید!

به گزارش نوید شاهد شهرستان های استان تهران؛ شهید حجت الله گل محمدی/ در شانزدهم خرداد 1347 درشهرستان ری چشم به جهان گشود.تا دوم راهنمایی در خواند.به عنوان پسدار کمیته انقلاب اسلامی درجبهه حضور یافت. بیست ونهم خرداد 1363 با سمت مسئول پدافند هوایی درقصرشیرین توسط نیروهای عراقی براثر اصابت ترکش به سر،سینه وشکم،شهید شد.پیکر وی را در بهشت زهرای شهرستان تهران به خاک سپرده شد.

فرازهایی از وصیت نامه پر بار «شهید حجت الله گل محمدی» که حاوی توصیه به ملت شریف ایران است را در ادامه می خوانید؛

ولا تحسبن الذین قتلو فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یوزقون

با سلام و درود فراوان به پيشگاه طيبه شهدا و با سلام و درود به پيشگاه آقا امام زمان و نايب برحقش و تمامى شهدا و جنگ‌آوران اسلام .

بارخدايا كوله‌بارم از گناه و غيبت و دروغ سنگينى مى‌كند ، معبودا با چه رويى به درگاه تو آيم ، معشوقا ياريم كن تا در آخرت در پيشگاه ائمه اطهار روسفيد باشم ، كمكم كن . معبودا با چه رويى در پيشگاه شهدا جوابگوى اين همه گناه باشم بنده گنهكار درگاه تو هستم مرا ببخش استغفرالله ربى و التوب‌اليه ، خدايا توبه كردم خدايا مرا ببخش ، من گنهكار نمى‌دانم چطور چند وصيت به امت حزب الله و شهيدپرور كنم .

امت حزب الله از شما من حقير مى‌خواهم كه همچنان طرفدار اين انقلاب كه خونبهاى هزاران شهيد است باشيد و در همه جا دعاگوى امام باشيد و از او طرفدارى كنيد از خانواده شهدا ديدن كنيد ، با حضور در صحنه در تمام مراحل ، مسجد - بسيج و غيره مشت محكمى بر دهان ياوه‌گويان ضدانقلاب بزنيد ، كتابهاى استادان بزرگ از جمله مطهرى و بهشتى را مطالعه نمائيد و راه چگونه زيستن را از آنها بياموزيد .

و اما چند وصيت ديگر به شما خانواده عزيزم :

پدر و مادر گرامى و زحمت‌كش ، شما اى فاطمه و على زمان كه به فرزندانتان درس شهادت و شهامت را آموختيد و شما اى برادران كه چون حسين (ع) درس تقوى و ايستادگى را به من آموختيد و شما اى خواهرانم اى زينبيان زمان رهروان راه زينب (س) باشيد و حجاب خود كه به قول فاطمه (ع) زينت زن است را حفظ كنيد .

شما اى خانواده زحمت‌كشم در مرگ من هرگز گريه نكنيد اگر اشكى از ديدگان شما جارى شد سعى كنيد بخاطر سرور شهيدان و هفتاد و دو تن تن از ياران وى گريه كنيد و شما خانواده عزيزم سعى كنيد پيكر مرا خيلى ساده و بدون اينكه خرج زيادى كنيد تشييع كنيد و مرا در قبر بگذاريد و در همانجا وصيت‌نامه‌ام را بخوانيد ، هر موقع كه به بهشت زهرا آمديد اگر قبر مرا در بغل گرفتيد فاتحه‌اى براى من گنهكار بخوانيد و فاتحه‌اى نيز بر روى مزار شهيدان گمنام بخوانيد .

و شما برادران بسيج كه چند مدتى افتخار همكارى با شما را داشتم از همه شما حلاليت مى‌طلبم ، سعى كنيد همه شما كه بقول پيرجماران پشتوانه انقلاب هستيد ادامه دهنده راه تمامى شهدا باشيد ، سنگر مسجد را هرگز خالى نگذاريد و طرفدار امام و ولايت فقيه و انقلاب باشيد .

خدايا نميدانم با چه رويى اين چندسطر وصيت را نوشتم . اى كاش كه در اين راه شهيد مى‌شدم و باز زنده مى‌شدم و دوباره و صدها بار در راه خدا جانم را فدا مى‌كردم .

از تمامى دوستان ، و آشنايان حلاليت بطلبيد از طرف اين بنده سيه‌روى درگاه خداوند .

بارالها چه زيباست مرگ آگاهانه در راه تو و در راه دين تو .

آنانكه ره عشق گزيدند

در كوى سعادت آرميدند

والسلام بنده حقير خداوند و بنده گنهكار خدا حجت گل محمدى/ شانزده اردیبهشت 1363 ساعت هشت شب در پادگان ابوذر

تمام عمرم هجرت بود *** تمام عمرم رفتن بود

تمام زندگیم مرگ بود *** همیشه اوج گرفتن بود

تمام عمرم یک هجرت بود *** زظلم وپستی وزشتی بود

به سوی آنچه خدایی بود *** به سوی آنچه بهشتی بود

تمام عمرم از دل خاک *** به قله بال کشیدن بود

همیشه دور شدم از شب *** به شهر صبح رسیدن بود

تمام عمرم یک پرواز *** به سرزمین سعادت بود

به کشوری که گذرگاهش *** زکوههای شهادت بود

خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار

درضمن اگر پیکر من بی سریا سوخته ویا بی پاوبی سر بود به این پیکر افتخار کنید