خداوندا! مرا شهيد بميران

به گزارش نوید شاهد شهرستان های استان تهران؛ شهید حسین سجودی قشتمی/ ششم اردیبهشت 1341، در شهرستان ری به دنیا آمد. پدرش رضا، کارگر بود و مادرش مریم نام داشت. تا دوم راهنمایی درس خواند. در کارخانه کارگری می کرد. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. بیست و یکم آذر 1361، با سمت خمپاره انداز در میمک توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به قلب، شهید شد. پیکر او را در بهشت زهرای شهرستان تهران به خاک سپردند.

خدايا من تو را ستايش مى كنم همانگونه كه پيامبران به درگاه تو حمد و ثنا مى كردند. و ترا با دل و زبانى كه اوليا و بزرگان مغرب ترا ستايش و تسبيح مى كنند پرستش مى كنم. چون هيچگاه دوست نداشته ام و ندارم كه در مرگ طورى از دنيا بروم و خدا مى داند كه هر بار اسم شهدا و يا چهره نورانى آنها را مى بينم بر خود مى لرزم و احساس شرم مى كنم، خدايا توفيق شهادت را به من بده چرا كه شهيد يعنى حاضر، گواه، الگو، شهادت حركتى است در گريز از پوسيدگيها كه شهادت اوج حركت يك انسان است خداوندا مرا شهيد بميران كه شايد خون من قطره اى باشد از خونهايى كه براى استقرار وطن و ميهن و براى ناموس من ريخته شده است.

پدر عزيزم:

اميدوارم كه صبور باشى و زياد براى من نگرانى نكنى زيرا اين شهادت براى تو افتخارى است كه نصيب تو شده فقط براى من دعا كن زيرا من محتاج دعاهاى تو هستم تو براى من زياد زحمت كشيدى كه حتى به اندازه يك بند انگشت آن را من جبران نكردم ولى برادرانم جبران خواهند كرد. مرا ببخش.

مادر عزيزم:

اى ناجى من اى جان من. اى كه هستى من فداي تويى كه در تمام طول هستيم لحظه اى نسبت به من غفلتى نكردى خداى را فراموش نكن و هر لحظه كه بياد من مى افتى مرا دعا كن كه شايد خداوند از گناهان من بگذرد مادر توهم مانند مادران فداكار صبور باش و مگذار پدرم غم و غصه بخورد مادر مرا ببخش و شيرت را حلالم كن.

برادران و خواهرانم:

و متاسفانه در اين دنيا از روى آن محروم بودم . و برادر نداشتم ولى خواهرانم من اميد دارم كه روزهاى زندگيتان پر از موفقيت و پيشرفت باشد. و در خلاء من دستگير پدر و مادرتان باشيد. هيچ موقع خداى خود را از ياد مبريد. زيرا اين خداست كه صاحب روز آخرت مى باشد و هميشه  در همه حال به پدر و مادرتان احترام بگذاريد. و جاى مرا در خانه پر كنيد.

خدا نگهدارتان باشد. فرزندتان حسين سجودى فشمى